Recensie-opdracht
Het duister dat ons scheidt…
Het boek gaat over een meisje genaamd Loes. Ze woont samen met haar moeder en twee mannen in de oude pastorie in een rustig dorpje. Ze vertelt altijd de krankzinnigste verhalen tegen haar vriendinnen die haar op hun beurt bewonderen door haar moed in de verhalen. Tot ze naar de basisschool moet, hier moet ze leren lezen wat ze helemaal niet kan. Ze blijkt namelijk dyslexie te hebben. Ze heeft ook een vriendje Thomas, hij helpt haar hiermee. Alles verandert echter wanneer het blijkt dat de moeder van Loes de vader van Thomas op een avond heeft vermoord. Loes wordt achtergelaten door haar vriendinnen aangezien ze in zichzelf keert, Thomas gaat ook al niet meer met haar om en haar moeder gaat de gevangenis in. Dan wordt ze ook nog eens gepest door haar oude vriendinnen. Thomas doet niet mee met het pesten maar zegt hier niks van. Hij is dus een meeloper. Loes zelf trekt haar mond ook niet open over het pesten, tegen niemand niet. Het waren eerst haar vriendinnen, die verraad je toch niet? Pas als ze ouder wordt ontdekt ze wat er de avond van de moord echt is gebeurd. Zo wordt haar leven weer overhoop gegooid.
Schrijver
De schrijver van het boek is Renate Dorrestein, ze is geboren op 25 januari 1954 in Amsterdam. Al op de lagere school begon ze met schrijven. In 1972 haalde ze haar gymnasiumdiploma aan het keizer Karel College in Amstelveen. Hierna is ze gaan werken als verslaggeefster bij het blad Panorama en heeft daarvoor de hele wereld rondgereisd. 1977 verliet ze dit blad weer en ging ze werken bij verschillende andere bladen. Via deze bladen heeft ze de wereld wakker geschud en uitgedaagd doordat de Tweede Feministische Golf op z’n hoogtepunt was. Ze heeft in 1986 geholpen met het oprichten van de Anna Bijns Stichting, die elke twee jaar een speciale prijs uitlooft voor de vrouwelijke stem in de letteren. In 1979 heeft haar zusje zelfmoord gepleegd, waarmee Renate het erg moeilijk heeft gehad. Ook met een latere ziekte, ME, heeft ze het 10 jaren extra moeilijk gehad. 1983 ontdekte een uitgeverij haar talent om te schrijven en haar eerste debuutroman, Buitenstaanders, verscheen. Een later boek van haar, Een hart van steen, kwam in het nieuws door de grote internationale belangstelling. Dit boek is meerdere malen vertaald net als de meeste andere boeken van haar. 1986 tot 1987 was ze Writer-in-residence aan de University of Micchigan in Ann Arbor in de VS. Hierna is ze verschillende keren op Universiteiten als gastschrijver geweest. Door een van haar boeken is er in Almere de Weerwaterroute gekomen, die langs alle locaties uit haar boek, Weerwater, vaart. Dorrestein is de eerste Nederlandse auteur geweest die schreef over de ontevredenheid van vrouwen in de maatschappij. Doordat ze haar eigen schrijfstijl heeft waarbij ze moeilijke onderwerpen luchtig verteld heeft ze al verschillende prijzen gewonnen voor haar boeken. Helaas kreeg ze eind 2016 slokdarmkanker waardoor ze op 4 mei 2018 is gestorven.
Thema
Ik denk dat de schrijver met het boek duidelijk wil maken dat het leven soms plotselinge wendingen kan nemen waardoor het ineens op z'n kop kan staan. Dit zag je in het boek doordat Loes eerst heel populair was en de dapperste van haar vriendinnen. Maar alles veranderde echter doordat haar moeder een bekende heeft vermoord en Loes niet goed kan lezen. Ze wordt ineens verlaten door haar vriendinnen en komt er alleen voor te staan. Ik ben het hier mee eens want het leven is niet te voorspellen en je weet nooit wat er op je pad komt of wat er gaat gebeuren. Ook kunnen de verkeerde keuzes lijden tot hele grote veranderingen terwijl dat niet je bedoeling was. Soms verandert je leven zelfs door gebeurtenissen waar je zelf niks aan kan doen zoals de moord die is gepleegd. Je moet er, net als Loes, mee leren omgaan.
Mijn mening
Ik vind het een mooi boek omdat er eigenlijk een hele grote boodschap in zit, het leven is onvoorspelbaar. Je kunt je ook goed inleven in het verhaal door de verschillende kanten die er worden weergegeven. Zo zit het perspectief eerst in een van de vriendinnen van Loes en later in het verhaal weer in het perspectief van Loes zelf zodat je beide kanten van het verhaal te zien krijgt. Als je dit boek wil lezen moet je alleen wel tegen een moeilijk taalgebruik kunnen want dat zit er wel in. Het boek heeft ook plotselinge wendingen waardoor het soms wat lastig te volgen is. Ook zitten er vaak na hoofdstukken grote cliffhangers, dit vond ik wel wat minder omdat ik daar zelf niet van hou/niet tegen kan maar het werd er wel extra spannend op.
Voordat ik dit boek ging lezen had ik verwacht dat het erg spannend zou zijn. Het was ook zeker een heel spannend boek. Ik had alleen wel wat meer fantasie verwacht aangezien op de achterkant staat: “Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend weer tot bedaren komen”. Dit klinkt in mijn oren best wel als een fantasie boek met enge fantasiewezens, maar desondanks vond ik het wel een leuk boek door de grote hoeveelheid spanning die erin voorkomt. De spanning wordt opgewekt omdat de hoofdstukken vaak open eindigen. Een aantal hoofdstukken verder komt de lezer er pas achter wat er echt is gebeurd op de dag van de moord.
Bron: http://renatedorrestein.nl/?page_id=32