De grote goede dingen
standaard verslag
Samenvatting
Mila is achttien jaar en ze wil weten wie haar vader Just was, die negen jaar eerder overleed. Ze trekt een tijd op met Don Keizer (viool), een van de muziekmaatjes van haar vader. Met nog twee andere mannen vormden ze in de jaren zestig een strijkkwartet, maar dan op hippieachtige anarchistische wijze. Het waren de tijden van Provo. Vooral haar vader was het toonbeeld van onaangepastheid; hij wilde geen vaste baan en vertelde iedereen ongezouten wat hij van mensen vond.
Via Don ontmoet Mila ook de andere leden van het orkestje. En zo herleven oude tijden, blijken oude ruzies opeens nog niet opgelost en moeten er nog wat rekeningen worden vereffend. Door de gesprekken met de andere drie leden krijgt Mila langzamerhand een beeld van haar vader. Don: “Ik geef niets om geluk. Daar ontstaat niets wezenlijks uit. Dat zegt niets over het leven. Jouw vader speelde zo goed door zijn somberheid. Met de wind in de rug zonder te jagen.” En David Cohen, alias Majoor (altviool): “Werkelijk? Wil je echt meer weten over je vader?”[…] “Ik heb je vader alleen als muzikant meegemaakt. Nou ja, muzikant. Hij speelde eigenlijk alleen muziek voor zichzelf. Hield weinig rekening met anderen.”
In De grote goede dingen gaat nog om de eigen familierelaties, die wonderwel door de vriendschappen van de vader verkend worden. Het onderzoek brengt Mila via Ruigoord en Weerd naar Israël. Ze reist met Don mee, maar Don heeft een eigen agenda en is op zoek naar een wonderlijke viool, een violofoon of strohviool, een viool zonder klankkast maar met een toeter, zoals vroeger op de grammofoonspelers stond. De vader van Mila had zo’n ding en speelde er op. In de roman bevindt de violofoon zich vermoedelijk in Israël en het instrument is de sleutel tot het snappen van haar vader en het uiteindelijk accepteren van zijn vroege dood.
Analyse
Titel :
De titel is de grote goede dingen. Het gaat om de goede dingen die nog moeten komen.
Thema:
Het is een roman. Het gaat vooral over een familie drama, het verhaal blijft ook bij één familie en gaat ook bijna niet verder dan één familie.
Opbouw, structuur en spanning:
Het begint bij het moment dat haar vader overleed. Zo gaat het steeds verder in het verhaal en komt ze er uiteindelijk achter hoe alles gekomen is zoals het nu is.
Personages:
De personages zijn, Mila, Majoor en Just
Tijd:
Het is in de verleden tijd, het is namelijk al gebeurd.
Perspectief:
Het is het ik-perspectief, het perspectief ligt bij Mila.
Ruimte:
Een gedeelte speelt zich af in Israël, Eilat
Over de schrijver
Alma Mathijsen (1984) studeerde Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveld Academie en Creative Writing in New York. Op haar achttiende begon ze met schrijven voor de jongerenwebsite Spunk.nl en ze was onderdeel van het columnistenduo Fanny & Alma in Het Parool. Van haar hand verschenen zes toneelstukken, een verhalenbundel en twee romans. Mathijsen schrijft essays voor NRC Handelsblad.
In 2011 verscheen bij De Bezige Bij haar debuutroman Alles is Carmen, in 2014 gevolgd door De grote goede dingen, een integere en lichte roman waarin ze afscheid neemt van haar legendarische vader. In september 2017 verscheen, Vergeet de meisjes, een onheilspellende roman over twee vrouwen die besluiten zich aan de wereld te onttrekken.
Eigen mening
Ik vond het een wel een oké boek, het was niet saai maar ook niet super leuk. Ik heb het gelezen omdat het boek er wel leuk uit zag, maar het is toch minder leuk dan ik verwacht had.
Eind oordeel
Als je van boeken houdt over familie problemen zou ik voor het boek kiezen. En het boek is niet dik dus je kunt het boek best snel uit lezen.
Bronnen
https://deleesclubvanalles.nl/book-review/de-grote-goede-dingen/
https://www.debezigebij.nl/auteurs/alma-mathijsen/
https://www.ingeleest.nl/recensie/recensie-alma-mathijsen-de-grote-goede-dingen/ (het plaatje)