De opkomst van de Renaissance

Het begrip Renaissance is een brede, veel omvattende term. Binnen deze Renaissance vallen een enorm aantal onderwerpen, zoals Humanisme, Filosofie etc. 


Volgens de eerste beginselen, begon de Renaissance in Italië al in de 14e eeuw. Om precies te zijn, in Florence. In de 13e en 14e eeuw was Italië nog hopeloos verdeeld. Het 'land' bestond uit meerdere onafhankelijke Republieken, de Pauselijke staten en nog was losse mini-koninkrijken. Voornamelijk het zuidelijke gedeelte van Italië was erg arm en er heerste geen vaste hierarchie om hier iets aan te doen.

Nadat in 1378 het Westers Schisma het christelijke landschap in Europa verscheurde en het voor de Paus in Rome ook steeds lastiger werd om invloed uit te oefenen in Italië, kwamen er een aantal grootmachten op het toneel. De Republieken Florence en Venetië en het hertogdom van Milaan begonnen allen een prominente rol te spelen binnen de Italiaanse politiek en elkaar steeds meer naar het leven te staan. 

Machtige families en hertogen werden steeds rijker en begonnen geld te investeren in het werk van kunstenaars en wetenschappers. De kunsten uit de oudheid, zoals het natuurgetrouw afbeelden van mensen in beelden en op schilderijen werd steeds meer gewaardeerd. Schilders en beeldhouwers werden langzamerhand gezien als ware artiesten, in plaats van als gewone alledaagse werklui. 

Florence, als een van de grootste en rijkste steden van Italië (door onder andere de wolhandel) nam hierin met zijn leiders, de Medici's het voortouw, 

Mede door de grootscheepse problematiek in Europa op gelovig gebied, begonnen de pausen in Rome zich ook steeds meer te gedragen als koningen, in plaats van als spiritueel leider. Er was heftige discussie over of de paus alleen de spirituele, of toch ook de wereldlijke macht moest hebben. 

Al deze onderlinge verhoudingen tussen hertogen, republieken en pausen zouden in de komende 2 eeuwen leiden tot vergaand conflict en verschillende oorlogen.