Boek Bespiegeling: pag. 250 , 251
Daan Roosegaarde: Dutch profiles https://www.youtube.com/watch?v=I8SFEZz8vxg
Daan Roosegaarde.
Windmolens, ze zijn vooral saai en hebben naast het opwekken van groene energie geen functie. Uitvinder en kunstenaar Daan Roosegaarde wil daar verandering in brengen met zijn project Windlicht, waarbij windmolens met elkaar worden verbonden door middel van licht. Dat tezamen geeft een schouwspel van dansende lijnen tussen de molens.
In Zeeland heeft inmiddels een proef plaatsgevonden en die was succesvol. „Het idee is 2,5 jaar geleden ontstaan”, vertelt Roosegaarde. „Windmolens vind ik zo bijzonder. Soms lopen ze synchroon, soms uit elkaar. Ik zie het als een dans. Door de wieken te verbinden ontstaan dansende lijnen.” Wie denkt dat het een kwestie is van wat lasers vastmaken en aanzetten, heeft het mis. „Dat is best ingewikkeld. Daarom heeft het ook 2,5 jaar geduurd.”
Een van de problemen waarmee Roosegaarde en zijn 5-koppig team mee werd geconfronteerd is de bewegelijkheid van de windmolens. „Ik ben zelf bovenin geweest en dat ding beweegt behoorlijk. Het is net een schip midden op de oceaan tijdens een zware storm. En dan heb je ook nog eens de wieken die 280 kilometer per uur ronddraaien.” Het doel van het hele project is om groene energie zichtbaar te maken voor de mensen. „Windmolens zijn vaak saai en roepen protest op. Tijdens onze demonstratie kwamen duizenden mensen kijken en die vonden het mooi.” Nederland is vanouds een land van molens. „Dat begon in Kinderdijk in 1740. Zie dit dan als Kinderdijk 2.0.”
Daan Roosegaarde: windlicht : interview in " de wereld draait door " https://www.youtube.com/watch?v=ExnZOToAchI
Project : Waterlicht
In Amsterdam kwamen zelfs meer dan 60.000 mensen op één avond naar Waterlicht kijken. Niet voor niets won Roosegaarde voor zijn ‘techno-poëzie’, de verbinding tussen technologie en ideologie, diverse design en innovatie awards.
Via zijn kunstproject Waterlicht wil Roosegaarde mensen laten ervaren hoe Nederland er zonder waterwerken uit ziet. Lopend onder Waterlicht ervaren bezoekers volgens hem in een droomlandschap de kracht en poëzie van het water. Daarnaast is het een onheilspellende waarschuwing voor het stijgen van de zeespiegel en vooral een oproep om daar iets tegen te doen.
De installatie op de Markt in Middelburg bestaat uit golvende lijnen van licht die gemaakt zijn met moderne LED-technologie, lenzen en software. Waterlicht is te zien op een hoogte van ruim drie meter, een waterniveau waardoor grote delen van Zeeland onder water zouden verdwijnen als er geen dijken en duinen waren.
Aanleiding voor Waterlicht is de viering van 800 jaar stadsrechten voor Middelburg. Waterlicht is van 1 tot en met 4 november te zien tussen 18.30 en 23.30 uur op de Markt in Middelburg. Dit bijzondere spektakel is interessant voor alle leeftijden en gratis toegankelijk.
Waterlicht: project in Amsterdam en Middelburg https://www.youtube.com/watch?v=fGSdA_uOxjM
Theo Jansen
De carrière van Theo Jansen begon met een studie natuur- en scheikunde aan de Universiteit van Delft. Dat is niet echt wat je bij een kunstenaar verwacht. Toch is het maar goed dat hij zo'n studiehoofd was, want bij zijn strandbeesten komt veel techniek kijken. Ze moeten zó licht zijn dat ze met hulp van de wind kunnen bewegen, maar ook moeten ze precies zwaar genoeg zijn om niet omver te worden geblazen. Om dat voor elkaar te krijgen, moet alles natuurlijk precies afgemeten en uitgerekend worden. Op een gegeven moment besloot Theo Jansen dat hij kunstenaar wilde worden. Alles leerde hij zichzelf, een echte autodidact dus. Hij maakte tekeningen, schilderijen, beelden en gaf les aan de kunstacademie. Ook schreef hij natuurkundige stukjes voor de wetenschapspagina van de Volkskrant, waarbij hij zelf de illustraties maakte. Zo schreef hij ook een keer een stukje over het stijgen van de zeespiegel, dat een gevaar kon beteken voor ons laaggelegen land. In dat stukje bedacht hij een oplossing voor het ophogen van de zandduinen. Hij verzon dieren, gemaakt van elektriciteitsbuis, die alsmaar het strand loswoelden, zodat het losse zand vervolgens naar de duinen kon worden geblazen.
Theo Jansen: strandbeesten https://www.youtube.com/watch?v=lT-DnGLa-MA
Iris van Herpen
De Johannes Vermeer Prijs, de Nederlandse staatsprijs voor de kunsten, ging in 2017 naar modeontwerper Iris van Herpen. Ze krijgt de prijs omdat ze 'al jaren consistent en toonaangevend is binnen de internationale modewereld.
De Johannes Vermeer Prijs -100 duizend euro - werd in 2009 ingesteld om uitzonderlijk artistiek talent te eren en te stimuleren. De winnaar mag het geldbedrag besteden aan een speciaal project op zijn of haar werkterrein. De prijs ging eerder naar onder anderen operaregisseur Pierre Audi, filmmaker en schrijver Alex van Warmerdam, fotograaf Erwin Olaf en beeldend kunstenaar Marlene Dumas.
Van Herpen (34) studeerde mode aan de hogeschool voor de kunsten ArtEZ in Arnhem en liep stage bij Alexander McQueen en Claudy Jongstra. Ze runt sinds tien jaar haar eigen label. Tot haar klantenkring behoren Björk, Lady Gaga en Tilda Swinton. Haar werken zijn tentoongesteld in onder andere het Victoria & Albert Museum in Londen en het Palais de Tokyo in Parijs, en zes jurken zijn opgenomen in de collectie van het Metropolitan Museum of Art in New York.
De jury prijst Van Herpen 'om haar grensverleggende en interdisciplinaire ontwerpen, waarin ze uitzonderlijk talent en ongebreidelde nieuwsgierigheid verbindt aan nieuwe digitale technieken en ambachtelijk vakmanschap.' Daarmee rekt ze de grenzen van de mode op; mode is voor Van Herpen geen toegepaste kunst. Haar sculpturale collecties gaan voorbij draagbaarheid en trendgevoeligheid.
Iris van Herpen: moderontwerper https://www.youtube.com/watch?v=_IyhPfci-K8
Space waste web, Daan Roosegaarde: oktober 2018