In de hoofdzin kan een conjunctivus doorgaans de volgende zaken weergeven.
Een vervulbare wens, wordt weergegeven door een conjunctivus praesentis. Vertaling (bij 'zijn'): moge ik zijn ut sim.
Een onvervulbare wens, wordt weergegeven door een conjunctivus imperfecti voor het heden of een conjunctivus plusquamperfecti voor het verleden. Vertaling (bij esse, 'zijn'): Was ik maar (impf.) / was ik maar geweest (plqpf.) Utinam essem (impf.), utinam fuissem (plqpf.).
Een aansporing, komt voor in de eerste persoon enkelvoud of meervoud conjunctivus praesentis, wordt vertaald met 'laat/laten ik/wij ...': Filium horter ut libros Ciceronis legat: Laat ik mijn zoon aansporen om de boeken van Cicero te lezen.
Een beleefdheidsgebod, wordt weergegeven door een conjunctivus praesentis, vertaling is vrij. audias! : Luister toch!
NB: Soms komt voor een jussivus de imperativusvorm fac/facite te staan: fac audiat = zorg dat (fac) hij luistert (audiat).
Een twijfel, betekenis is hetzelfde als een indicativus, kan weergegeven worden door elke soort conjunctivus, vaak vertalen met het werkwoord 'zullen'
audiat? : Zou hij luisteren? / Luistert hij?
Een mogelijkheid, weergegeven door een conjunctivus praesentis of conjunctivus perfecti, vertalen met 'zou ...': Velisne mecum ambulare ad circum, domine?: Zou u met mij naar de renbaan willen wandelen, heer?
Bijvoorbeeld het voegwoord quamquam: 'hoewel, ofschoon' wordt in de dichtkunst meestal gevolgd door een conjunctivus: Quamvis sint sub aqua, sub aqua maledicere temptant - Ovidius
Beleefdheidsverbod, vorming: ne + conjunctivus praesentis/perfecti. Vertaling is vrij, maar iets beleefder dan een imperativus'. De prohibitivus wordt vaak met "moet\moeten + niet" vertaald:
Ne lacrimaveris: Huil (maar) niet\ Jij moet niet huilen.
Coniunctivus in de Hoofdzin https://www.youtube.com/watch?v=RubNoCiP9R0