Boekverslag Waar je ook heen gaat
schrijfster Josine Marbus
Standaardverslag, Zelfgemaakt
De samenvatting
Het boek gaat over Alma ze is 42 jaar, ze is onderweg naar IJmuiden. Ze heeft een brief ontvangen van een medewerkster van de ‘Guest Service Desk’ die namens haar vader de brief heeft geschreven. Er stond in dat er op 4 november 2010 een cruiseschip in de haven bij IJmuiden zal aankomen met haar vader aan boord. Ze heeft haar vader sinds haar 3e jaar niet meer gezien. Tijdens haar ritje naar IJmuiden krijgen we allerlei flashbacks over haar minder leuke jeugd. De moeizame geboorte, een tekortschietende moeder, veel verhuizingen, weinig hechting, veel verschillende vriendjes, een halfbroertje die gepest wordt, een stiefvader die ze haat en dan nog de niet afgemaakte studie psychologie, wegens een geconstateerd gebrek aan medelijden en empathisch vermogen. Alles staat in het teken van de vader die er niet is, die nooit een kaart heeft gestuurd toen ze jarig was en al die jaren niks van zich heeft laten horen. Het enige leuke in haar jeugd was de buurjongen Melle, hij is stapelgek op haar. Ze brengen veel tijd met elkaar door, maar na het eindexamen wijst ze hem definitief af. Ze besloot om opzoek te gaan naar haar geluk, ze dacht dat ze ergens anders gelukkiger kon zijn dan waar ze nu woonde. Later heeft ze spijt van haar keuze, ze had nog steeds geen man, geen kinderen. Ze was een keer zwanger toen ze jong was, maar ze liet het toen weghalen. Het laatste hoofdstuk van het boek staat in het teken van de ontmoeting tussen vader en dochter. Ze was ontzettend zenuwachtig, zou hij me nog herkennen? Waarom ben je weggegaan? Ze had veel vragen voor hem, alleen het gesprek ging niet vanzelfsprekend, hij spreekt haar aan met ‘u’ en toont weinig belangstelling. Hij is ziek, maar wat hij precies had was niet bekent. De laatste woorden die ze tegen elkaar zeiden ‘wees voorzichtig’ waar je ook heen gaat.
De analyse
Het thema
Het thema van het boek is de liefde die Alma mist met haar vader.
De personages
De hoofdpersoon is Alma, zij is de belangrijkste persoon in het verhaal. We krijgen tijden het ritje naar IJmuiden allemaal verhalen te lezen over haar minder leuke jeugd.
De moeder, zij is er nooit echt voor Alma geweest, ze had geen idee hoe het echt met haar ging. Ze was altijd veel te druk met haar vriend.
De stiefvader, Alma had een hekel aan hem. Hij moest niet denken dat hij ook maar iets over haar te zeggen had.
De vader, hij heeft zijn dochter verlaten toen ze 3 jaar was. We krijgen af en toe iets van hem te horen in het verhaal, maar hij is vooral in het laatste hoofdstuk te zien.
Haar halfbroertje Christiaan, hij wordt gepest op school en durft niet voor zichzelf op te komen.
Melle, hij was haar buurjongen, hij was gek op haar en zij op hem.
Het perspectief
Het perspectief is vanuit de ik- persoon geschreven Alma, ze vertelt door middel van flashbacks haar leven tot nu toe.
De ruimte
Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af met name thuis, in de auto, op de boerderij, de haven en in het bos.
de tijd
A: het verhaal speelt zich af in het heden, met vele flashbacks van vroeger over haar jeugd.
B: het verhaal duurt 39 jaar.
De titel
De titel is gebaseerd op haar vader. Het maakt niet uit waar hij is., ze zal hem altijd missen.
Het einde
Het boek heeft een gesloten einde, omdat haar vader en Alma als laatste tegen elkaar zeiden ‘wees voorzichtig’ waar je ook heen gaat.
De informatie over de schrijfster
De schrijfster van het boek is Josine Marbus, ze heeft het boek geschreven naar aanleiding van haar eigen leven. Haar vader liet haar in de steek toen ze nog jong was en tegen het einde van zijn leven heeft ze hem nog een keer ontmoet. De verwachtingen, de beeldvorming en het gemis van een vader.
Mijn mening
Ik vond het boek in het begin heel verwarrend, de ene keer ging het over een meisje van 3 en de andere keer ging het weer om een volwassen vrouw. Ik vond het jammer dat de schrijfster voor deze manier van schrijven koos, naar mijn mening had ze beter alleen in het heden kunnen schrijven dan was het verhaal duidelijker en leuker geweest om te lezen. Het was jammer dat haar echte vader maar weinig in het boek voorkwam, ik had verwacht dat we veel meer over hem te weten zouden krijgen, bijvoorbeeld waarom hij zijn dochter in de steek had gelaten? Of dat hij spijt zou hebben van zijn beslissing? Helaas kregen we dat niet te lezen in het boek. Het verhaal vond ik heel langdradig, ik was heel blij toen ik bij het laatste hoofdstuk aankwam. Alma die haar vader zou gaan ontmoeten na al die jaren. Ik vond het stukje heel erg zielig toen ze tegenover hem zat en zei ‘ er zit een gat in mij, een zwart gat dat alles om zich heen aantrekt en wil vernietigen. Ik ben dat zwarte gat, in mij woedt te veel zwaartekracht. Alles wat mooi, licht en gelukkig is, trek ik omlaag. Jij hebt het gat geboren laten worden in mij’. Hij reageerde niet op haar, ik vond het eind daarom ook zeer teleurstellend, hij toonde geen belangstelling voor haar, hij spraak haar aan met ‘u’ en hij gaf weinig antwoord.