Robbert Welagen
Robbert Welagen is een Nederlandse schrijver. Hij is geboren op 18 februari 1981 in Dordrecht. Robert Welagen heeft boeken geschreven zoals: In goede handen, Porta Romana, Verre vrienden enzovoort. Zijn boeken worden omgeschreven als mysterieus en dromig. Hij heeft 2 prijzen gewonnen. Selexy debuutprijs in 2007 voor Lipari en Charlotte Köhler Stipendium in 2008 voor Lipari en Philippes middagen.
Mudde:
Mudde is eigenlijjk de enige personage waar je wat over kunt vertellen. De rest komt allemaal wel snel voorbij, maar bij hun gaan ze niet echt in op hun karakter. Mudde is een 63 jarige man die werkt als rechercheur. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft een dochter. Zijn dochter is in het Noorden van Nederland gaan wonen en zijn ex- vrouw is met haar nieuwe vriend naar Zweden vertrokken. Het is dus een best eenzame man, maar hij heeft een klein hondje. Op zijn werk gaat hij veel om met jonge mensen. Een van zijn collega’s heet Kramer. Mudde laat zich niet gek maken door zijn jongeren collega’s, pers en zijn leidinggevende. Hij heeft namelijk een eigen visie over de misdaad die ze in dit verhaal oplossen. Hij wil de zaken die hij doet altijd graag oplossen, maar als hij thuis is kan hij de zaak ook weer makkelijk loslaten.
De thematiek van dit boek is moord.
Het boek gaat namelijk over de moord op de schrijver Jacob van Herwijnen. Het heeft een typisch verhaal van een detective verhaal. Er zijn verschillende verdachten, maar op het einde komen ze toch bij een persoon uit.
Het geheim:
Jacob en Marit hebben samen een geheim. Dit gaat over de tijd dat ze samen op vakantie waren. Ze hebben elkaar daar beloofd niks er over te zeggen. Dit verbreekt Jacob als hij er een boek over schrijft.
Marit wil wraak op Jacob, omdat het geheim in een boek verteld.
De ex-vrouw van Jacob is bij hem weggegaan en woont nu in Zweden. De ex-vrouw is de eerste verdachte van de moord op Jacob.
Jacob heeft een naar gevoel over de tijd in Italië toen hij met Marit daar was. Hij heeft een schuldgevoel tegenover het meisje dat is verdwenen.
Dit verhaal speelt zich af in het nu, maar er wordt ook veel teruggeblikt. Zo stellen de rechercheurs vragen over wat er de avond van de moord is gebeurd en denken ze na over wat ze zelf gezien hebben. Ook kijken ze water een paar jaar terug is gebeurd in Italië.
Dit verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de rechercheur Mudde. Hij is 63 jaar en je merkt in het verhaal dat hij eigenlijk toe is aan pensioen.
Deel I
De al wat oudere rechercheur Mudde(63) wordt van zijn ochtendwandeling met de hond afgehouden doordat er een melding is dat de bekende auteur Jacob van Herwijnen dood is aangetroffen in het water van de Amstel. Er moet een worsteling aan vooraf zijn gegaan. Een avond ervoor heeft hij de Sebriko Literatuurprijs gewonnen voor een autobiografische roman waarin hij zijn huwelijk met zijn ex-vrouw beschrijft. Die is dan eigenlijk meteen verdachte nummer 1, maar als ze wordt ondervraagd heeft ze een goed alibi. Toch gelooft de jongere collega van Mudde, Kramer, haar niet en hij blijft haar beschouwen als verdachte. Een tweede mogelijke dader is de oude uitgever van Herwijnen, die zijn succesvolle auteur zag overstappen naar een andere uitgever. Zou hij uit wraak de moord gepleegd kunnen hebben? Op camerabeelden is alleen een vrouw te zien die hetzelfde stuk in de nacht loopt als Jacob van Herwijnen: van de plaats waar de prijsuitreiking was naar zijn hotel. Andere genomineerde schrijvers vormen een derde groep daders, vooral Lisette Stevens die direct na de uitreiking verdwenen is naar Portugal. Mudde besluit 's avonds de bekroonde roman te gaan lezen.
Deel II
Mudde stapt daarom de volgende dag weer op de ex-vrouw van Herwijnen af. Die speelt namelijk een kwalijke rol in de roman en die zou mogelijk wraak hebben kunnen nemen. Intussen komt er een inbraakmelding in het huis van Herwijnen in Bergen (N-H) . Naast een televisie is er ook een foto verdwenen, weet Mudde. De ex-vrouw weet niks van foto's af.
Ook het bezoek aan de ex-uitgever van Herwijnen levert weer niets op. Hij blijkt niet de figuur op de camerabeelden te zijn, want de uitgever loopt mank en degene op de camerabeelden niet. Mudde leest op de computer van Herwijnen het script van diens nieuwe roman (Roman 9) en combineert de inhoud van het manuscript met een krantenbericht dat hij ook vindt over een verdwenen Italiaans meisje in 1972. Herwijnen was toen 18 jaar. Hij heeft in het boek een relatie met ene Tess, maar wie is dat?
De schrijfster Lisette Steven belt op uit Portugal. Ze is zich van geen kwaad bewust en heeft een goed alibi: ze heeft die nacht op Schiphol gezeten en is opgenomen door bewakingscamera's.
Deel III
Tegenover de plek waar Herwijnen in de Amstel is gevonden, wordt een nieuw lijk aangetroffen . In zijn woning is een 28-jarige barkeeper Mark van de trap gevallen of geduwd. Zijn telefoon is er niet. Zijn huisgenoot zegt dat Mark een afspraak met iemand had gemaakt en daarom niet was gaan stappen met hem. Opnieuw lijkt er een worsteling geweest te zijn.
Mudde praat met de nieuwe uitgever over de nieuwe roman van Herwijnen. De uitgever is erg nieuwsgierig. Een buurmeisje van Mark komt bij de politie vertellen dat ze die avond een vrouw uit het huis van Mark heeft zien komen. Mudde geeft opdracht de bewuste tv-uitzending van de prijsuitreiking nader te bekijken en hij ziet een vrouw die opvallend gedrag vertoont. Via de gastenlijst weet hij te achterhalen dat die vrouw Marit Koenen heeft: een aantrekkelijke vrouw met een sexy voorkomen. Hij bezoekt haar, maar ze weet hem af te wimpelen. Ze is columniste en erg cool. Waar collega Kramer zijn aandacht vestigt op de ex-vrouw, gaat Mudde door op Koenen. Hij hoort van haar broer dat zij inderdaad op haar achttiende heeft gereisd naar Zwitserland en Mudde denkt dat zij de Tess uit de roman is. Ze is bovendien de vrouw die op de foto in het huis van Herwijnen stond: de foto die gestolen is.
Als Mudde tijdens het verhoor met het manuscript op tafel Marit Koenen daarmee confronteert, slaat ze door. Inderdaad was het Italiaanse meisje hen gaan vergezellen tijdens de reis. Dat wilde ze niet en het meisje was verdwenen (verdwaald) zonder dat ze daarvan melding hadden gemaakt. Toen ze wist dat Herwijnen daarover zou schrijven (ze hoorde dat tijdens de prijsuitreiking) wist ze dat ze hem het zwijgen moest opleggen. Mark had ze de dag erna gedood, omdat hij het gebeuren vanuit zijn had gefilmd en haar wilde afpersen. Ook Mark moest dat bekopen. Kramer moet zijn verdachte (de ex-vrouw) laten gaan en Mudde heeft met zijn ervaring weer een moordzaak opgelost. Tijd om zijn hond weer uit te laten.
Ik vond dit boek makkelijk om te lezen. Dit komt omdat het verhaal in chronologische tijdvolgorde werd verteld en er weinig flashbacks zijn. Ook gebruikt de schrijver in dit boek niet veel moeilijke woorden en dat is ook makkelijk om te volgen.
Ook vond ik dit boek leuk om te lezen omdat ik door wou blijven lezen. Ik wou weten wie Jacob had vermoord en hoe Mudde er uiteindelijk achter zou komen wie hem vermoord zou hebben.
Het einde vond ik vooral leuk omdat Mudde iets anders dacht dan Kramer. Kramer was een rechercheur die Mudde hielp. Uiteindelijk hadden ze de twee verdachten op het bureau en bleek dat Mudde toch gelijk had. Dit had ik zelf eigenlijk niet verwacht, want ik had ook eerder verwacht dat de verdachte van Kramer het zou zijn. Dit was namelijk de ex-vrouw van Jacob.