Boek 9 - havo 5

Standaard verslag: Slangen aaien

Mirjam Boelsums

 

Samenvatting:

Mariecke is zeventien jaar en wordt verdacht van moord op een leraar.

Mariecke zit in een soort jeugdgevangenis of inrichting. Ze moet bijna elke dag naar een reclasseringsambtenaar. Lipstick zoals Mariecke haar noemde. Lipstick probeerde achter de waarheid te komen door middel van vragen te stellen.

Mariecke moet het verhaal vertellen van een periode van drie weken, vanaf haar laatste schooldag tot de dood van de leraar, Freek van Brunschot.

Mariecke vindt het moeilijk om te praten over de waarheid. Als ze praat, praat ze over koetjes en kalfjes. Letterlijk en figuurlijk! Omdat ze in het wilde weg praat, weet Lipstick niet wanneer Mariecke nou de waarheid spreekt en wanneer niet. Toch begint Mariecke te praten en vertelt hoe ze een soort van vriendin van haar, Daniëlle, heeft ontmoet.

Het was op een vakantie in Valtirano een van de saaiste vakantieoorden die de vader van Mariecke had uitgekozen. Daniëlle werkte daar als barvrouw en als kamermeisje. Ze leerde elkaar beter kennen toen ze elkaar bij een beekje tegenkwamen. Daniëlle was een veel ouder meisje. Toentertijd was Daniëlle 22 jaar en Mariecke 15 jaar oud. Daniëlle leerde Mariecke veel dingen die eigenlijk niet door de beugel konden, zoals autorijden en seks hebben voor geld .

Twee jaar later wanneer Mariecke op een avond niets te doen had belde ze Daniëlle weer op. Ze hadden wat gepraat en spraken af in een klein stadje Villeneuve bij een benzinestation met een blauw dak. Mariecke heeft daar drie dagen gewacht op Daniëlle, maar ze kwam niet opdagen. Mariecke besloot niet, zoals ze had beloofd aan haar ouders, naar Genève te gaan waar haar ouders wonen. Mariecke heeft namelijk een gastgezin waar ze woont. Mariecke besloot om naar Amsterdam te gaan om Sammy een kennis van haar te gaan bezoeken. Toen ze eenmaal Sammy had gevonden gingen ze uit in de HITIT. Plotseling zag ze daar Daniëlle en werd ze ontzettend boos op haar. Het kon Daniëlle eigenlijk allemaal niets schelen en dat kalmeerde Mariecke. Mariecke ging toen met Daniëlle mee naar een of ander huis om daar een tijdje te gaan slapen.

Na een paar nachten daar geslapen te hebben, ging Daniëlle werken bij een café in de buurt. Mariecke was nu alleen in het huis. Er kwam een op een gegeven moment een hysterische jongen binnen en vroeg om drugs, Mariecke zocht naar het pakje en uiteindelijk gaf ze hem een pakje. Terwijl ze weer aan het opruimen was vond ze een gedicht van Daniëlle, en Mariecke vond hem heel erg mooi maar deed er verder niets meer mee. Toen Daniëlle laat in de avond thuis kwam, vertelde Mariecke het verhaal. Daniëlle was woedend ! Ten eerste had die jongen helemaal niet betaald en ten tweede had Mariecke teveel drugs meegegeven. Daniëlle bedacht een plan om snel geld te verdienen. Ze zouden mensen gaan overvallen

 

Na een mislukte poging sloegen ze op de vlucht en kwamen ze terecht bij het huis van Mariecke’s leraar, Freek van Brunschot. Ze belde bij hem aan en na een ‘gezellige’ avond kletsen en met een tas vol met gejatte spullen gingen ze met z’n drieën naar het strand. Toen Daniëlle spullen aan het jatten was liet Mariecke het gedicht van Daniëlle lezen aan haar leraar. Hij vond het een heel mooi gedicht. Ze hadden al een beetje gedronken en ze besloten om naar het strand te gaan. Freek van Brunschot trok zijn kleren uit en ging de zee in. Daniëlle en Mariecke volgden. Freek van Brunschot begon Daniëlle te betasten. Toen opeens begon hij heel erg raar te doen en dingen te schreeuwen die in het gedicht hadden gestaan. Daniëlle verstijfde en kon geen woord meer uitbrengen. Mariecke vond dat ze in moest grijpen en keek haar leraar recht in zijn en duwde hem toen onder water tot er geen bellen meer waren.

https://www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-slangen-aaien-door-mirjam-boelsums-54645

 

Overzichtelijke verhaalanalyse

 

Schrijfstijl: het boek is zo geschreven dat je, je heel erg goed kan inleven. Het is een beetje een jonge manier van schrijven, echt zoals Mariecke dat zelf ook zou zeggen, heel erg onverschillig en ze zoekt achter alles iets. Je kan heel erg goed zien wat Mariecke denkt en hoe zij dus zelf een beetje is. Ik vind dit heel erg knap gedaan, de schrijfster moet zich dus ook echt heel erg goed inleven in wat en hoe Mariecke denkt en zich voelt. Het taalgebruik is niet moeilijk en je kan alles makkelijk begrijpen.

De ruimte: het verhaal speelt zich nu af, in deze tijd. Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af. In de helft van het boek zit Mariecke in een soort inrichting, jeugdgevangenis. En in het andere deel speelt het zich een beetje overal en nergens af omdat Mariecke een beetje rond trekt. Ze komt o.a. in Frankrijk en Amsterdam, op de straat en in het uitgaansleven. Het verhaal van voor de moord tot aan de moord duurt ongeveer 3 weken en het verhaal in de inrichting duurt ongeveer 4/5 weken.

Personages:

Mariecke: Het hele boek draait om dit meisje. Ze is 17 jaar. Ze doet eigenlijk alleen maar wat ze zelf wil. Ze wil niets te maken hebben met regeltjes en ze denkt anders over dingen na. Ze gelooft heel erg sterk in het toeval. Ze doet eigenlijk alleen maar dingen die toevallig in haar opkomen. Ze kan ook heel irritant zijn. Als ze de waarheid moet vertellen aan Lipstick draait ze er steeds omheen en gaat over ander soort dingen praten. Ze leert uiteindelijk om haar angst onder ogen te zijn wat ze eerst niet durft als ze een slang moet aaien.

 

 

Danielle: Daniëlle is een heel stoer iemand. Ze weet wat ze wil een heeft geen problemen als het gaat om drugs te dealen of seks te geven in ruil voor geld. ze weet precies hoe ze mensen moet beïnvloeden en hoe ze bijna alles van hun gedaan krijgt. Ze doet eigenlijk alles waar ze zin in heeft. Het maakt haar allemaal niet zoveel uit. Zij heeft Mariecke geleerd om je angst onder ogen te zien. Zoals een slang diep in de ogen te kijken zodat je hem kan aaien.

Lipstick: Lipstick is de vrouw van de reclassering. Zij moet ervoor zorgen dat Mariecke precies verteld hoe het allemaal is gegaan. Ze probeert met allemaal trucjes Mariecke te laten praten. Maar zij trekt zich er niet zoveel van aan en reageert juist heel erg anders. Ze raakt snel geïrriteerd als Mariecke weer eens over iets anders begint dan dat wat er van haar gevraagd wordt. Het is een hele nette vrouw die weet wat ze wil maar nog niet zo goed weet hoe ze met vervelende mensen, zoals Mariecke, moet omgaan. Aan het eind van het verhaal stopt ze met werken omdat ze een miskraam heeft gehad.

De vader van Mariecke (de specialist); Een dokter die weinig tijd heeft voor Mariecke en altijd maar naar prijsuitreikingen en congressen moet. Haar vader heeft alleen maar oog voor zich zelf en mag Mariecke eigenlijk ook niet omdat zijn hem altijd De Specialist noemt. Hij denkt ook alleen maar aan zichzelf en vindt zijn baan zeer belangrijk.

Van Brunschot; Hij is de Nederlands leraar van Mariecke. En hij is een naïeve, vriendelijke man, een beetje dom en heel saai. Hij wordt uiteindelijk door Mariecke vermoord.

 

De motieven:

Puberteit: Het hele boek gaat eigenlijk een beetje over de puberteit. Mariecke zit in de puberteit en ze weet eigenlijk niet zo goed wat ze moet doen. Ze wil zich niet aan de regels houden ze wil gewoon doen waar ze zelf zin in heeft zonder gezeur aan haar hoofd van haar ouders. Daarom gaat ze ook niet terug naar Genève, want dan moet ze mee met haar vader naar een prijsuitreiking van iets dat haar vader heeft gewonnen. En ze gunt hem dat absoluut niet.

Eenzaamheid: Mariecke is eigenlijk heel erg alleen. Ze krijgt niet echt liefde van haar ouders, daar woont ze ook niet bij. En als ze besluit om ook niet meer naar haar ouders toe te gaan is ze toch eigenlijk wel een beetje eenzaam. Ze heeft ook afgesproken met Daniëlle in Villeneuve maar ze komt niet opdagen. Vanaf dat moment is Mariecke eigenlijk steeds alleen. Ze is uiteindelijk toch wel samen met Daniëlle maar omdat die doet alsof ze niet van haar wil weten is Mariecke toch nog steeds een beetje alleen. Ze vertelt ook dat sinds ze in het ‘gesticht’ zit niemand haar is komen opzoeken of heeft gebeld.

Toeval: Volgens Mariecke hangt alles af van het toeval. Ze gelooft alleen dat dingen toevallig gebeuren en niet echt speciaal met een doel. Ze denkt ook steeds als er iets gebeurd, als dat niet was gebeurd dan zou dit ook niet zijn gebeurd. Ook het einde is eigenlijk een reeks van dingen die allemaal toevallig zijn gebeurd en zo samen vallen dat er een moord plaats vind. Zo ontmoet ze Daniélle heel erg toevallig en als dat niet was gebeurd was er nooit een moord gepleegd.

Het Thema:

Het leven is niet altijd te verklaren en kan soms erg lastig zijn. (Puberteit) Ik denk dat dit wel een goed thema is. Het verhaal gaat namelijk over de puberteit en als je daar heel erg last van hebt kan dat soms echt heel erg lastig zijn en is dat heel erg vervelend.

 

Verklaring van de titel:

Als Mariecke met haar ouders op vakantie gaat wegens een congres van haar vader leert ze Daniëlle kennen. Als ze alleen met Daniëlle is bij een beek dan pakt Daniëlle een slang, aait die en kijkt hem in z'n ogen. Mariecke durfde dat toen niet. Later snapt Mariecke wat ze met slangen aaien heeft bedoeld. Je moet het gevaar recht in de ogen kijken.

https://www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-slangen-aaien-door-mirjam-boelsums-54645

 

Stuk over de schrijfster:

Mirjam Boelsums, is behalve schrijver ook socioloog en documentairemaker. Van haar hand is de roman Slangen aaien (Academica Literatuurprijs, longlist Libris Literatuur Prijs, nominatie Gouden Strop), de roman In zeven Dagen en de verhalenbundel Dronk. Ze maakte de documentaires Bovenbad (nominatie Gouden Kalf), En Passant, filmportretten en schreef vele scenario’s. Ze publiceerde in tijdschriften als Vrij Nederland, de Groene Amsterdammer, de VPRO Gids, Schrijven Magazine en in diverse literaire tijdschriften (Nieuw Proza Prijs). Haar werk is in het Duits vertaald. Ze heeft ruim 20 jaar ervaring als schrijfcoach/ docent.

https://www.mirjamboelsums.nl/over

 

Eigen mening:

Ik vond het boek slangen aaien een erg indrukwekkend boek. Echter vond ik het ook een beetje verwarrend. Dit komt, denk ik, omdat het begin van het boek start in een jeugdinrichting. Maar je hebt eigenlijk geen idee waarom. Rustig aan kom je te weten waarom ze daar zit, maar pas als je het einde van het boek nadert vallen de puzzelstukjes in elkaar. Wat ik ook wel verwarrend vond was dat Mariecke al haar verhalen kriskras door elkaar verteld aan Lipstick. De ene keer zit ze in Frankrijk en de andere keer zit ze in een gesprek met Lipstick. Ook vond ik het einde een beetje vaag.. Er wordt weinig aandacht besteed aan de moord op de leraar. Zo weet je eigenlijk nog niet precies wat er gebeurd is. Daarom was het ook belangrijk dat je goed in het boek bleef en dus regelmatig las.

Ik vond het wel enorm fijn dat het boek uit het ik-perspectief is geschreven. Hierdoor kreeg je een duidelijk beeld van wat er in Mariecke’s hoofd afspeelde. Het einde van het boek vond ik wel erg spannend, in dat fragment beschreef Mariecke een beetje hoe de moord was gebeurd. Want eigenlijk was haar doel Daniëlle te beschermen, dit pakte helaas slecht uit en eindigde in moord. Echter snapte ik ook niet helemaal waarom Mariecke het verhaal niet meteen aan Lipstick vertelde. Dat had in haar voordeel uitgepakt. Zo had ze misschien een stuk eerder de jeugdinrichting mogen verlaten. Maar ik denk dat ze ervan uitging dat niemand haar toch zou geloven. Ik vond het een uniek boek en zou het ook zeker aan andere aanraden!