standaardverslag weg Isabel van Donzel H4c
Samenvatting
Robin is een ‘eerstegraads’ probleemgeval. Zijn vader heeft zijn moeder doodgeslagen. Aan die moord is het
nodige voorafgegaan blijkens een uitspraak van Robin. ‘Wij doen elkaar pijn
niet omdat we dat willen, maar om wie we zijn’ (p. 27).2 Wanneer Robin verongelukt, vertrekt Anna op eigen houtje. Ze trekt de wereld in omdat ze vrij wil zijn. Vrij van haar ouders, van de talloze pleegkinderen die haar ouders om zich heen verzameld hebben en van de vele huisregels. Ze kruipt in de huid van Robin door zijn jas aan te trekken en zijn naam aan te nemen. Zo probeert ze ook zijn dapperheid te lenen. Ze legt 1500 kilometer af in de vrachtwagen van de buitenissige Mammita en komt terecht in Barcelona. Daar sluit ze zich aan bij een aantal straatartiesten onder leiding van Barry, zelfbenoemde ‘Koning van de straat’. Barry benoemt Robin/Anna tot zijn schildknaap. Een jonge kauw, ook een kind dat zijn familie mist, biedt haar troost. Een oproep van Robin/Anna aan haar ouders om haar uit Barcelona op te halen, wordt niet gehonoreerd. Dat, de dood van Barry, en de ontvangst van een postuum verjaardagscadeautje van Robin, geven Anna inzicht in haar eigen drijfveren én die van haar moeder. Dat geeft haar de moed haar eigen naam Anna weer aan te nemen en het leven zelfstandig tegemoet te treden.
https://lezenslust.nl/wp-content/uploads/2017/11/Literatuur-zonder-leeftijd-103_Weg-Jowi-Schmitz.pdf
Overzichtelijke analyse van de belangrijkste elementen uit de verhaalanalyse
Personages
Schmitz lijkt sowieso goed te zijn in het neerzetten van levendige karakters. Al gelijk in de eerste alinea weet ze iemand te omschrijven aan wie je per direct een hekel hebt. Robin is een asociale, onbeschaafde hangjongere. Maar hij heeft wel Anna gevormd tot wie ze is. Hij heeft in de korte tijd dat ze samen waren, haar een beter, maar vooral avontuurlijker mens gemaakt. Dankzij hem wil ze weg uit de kille leegheid van haar thuis en de wereld in. Ze loopt weg, en ontwikkeld zich tot een prachtige jonge vrouw. En dat allemaal dankzij het rotjoch Robin. Onderweg ontmoet Anna meerdere bijzondere mensen, van wie ze onbewust belangrijke levenslessen leert. Dankzij hen en hun eigenaardigheden leert ze zichzelf beter kennen, maar leert ze ook anderen beter te begrijpen.
https://www.boekenbijlage.nl/ya-boek-weglopen-ijzersterke-personages/
opbouw en schrijfstijl
Weg is opgebouwd uit eenendertig korte, getitelde hoofdstukken. De titels van de hoofdstukken reflecteren de complexe inhoud van de roman. Deze verwijzen afwisselend naar betekenisvolle beeldspraak (‘Krassen op de plaat’,p. 55), observaties van Anna (‘Bh-rollades’, p. 69), gebeurtenissen (‘Jarig inde kast’, p. 77), een personage (‘De parkwachter’, p. 111) of een levenswijsheid (‘Het gaat altijd om de liefde’, p. 203). Deze hoofdstuktitels zijn niet alle relevant. ‘Bh-rollades,’ bijvoorbeeld, verwijst naar drie dikke, toevallige passanten onderweg. ‘Van achteren hadden hun bh’s rollades van hun ruggengemaakt’ (p. 75). Deze grappige observatie dekt nauwelijks de inhoud van het desbetreffende hoofdstuk, waarin onder meer het belang wordt uitgelegd van de blauwe stuiterbal waar Robin voortdurend mee speelde. Hij heeft een vergelijkbare stuiterbal in de kist van zijn moeder achtergelaten, als metafoor voor het stukje van hemzelf dat met haar is gestorven. ‘Je scheurt als iemand doodgaat’ (p. 69). Met meer recht had dit hoofdstuk ‘De blauwe stuiterbal’ kunnen heten. 186Het afsluitende dankwoord van de auteur biedt een gedeeltelijke verklaring voor de complexiteit van Weg. ‘Ik heb zes jaar aan dit boek gewerkt en het bestond uit vele verhalen. Totdat er langzaam maar zeker dit ene verhaal uit naar voren kwam. Als beeldhouwen’ (zp). Vooruitlopend op het eindoordeel zou iets meer ‘hakken en schuren’ de roman goed hebben gedaan. De observaties en flashbacks van Anna stuiteren heen en weer tussenheden en verleden, zoals de stuiterbal van Robin. De taal stuitert eveneens door snelle dialogen en korte zinnen, vaak in spreektaal. Ook de gedachten van Leopold in de gelijknamige roman, van Vera de ik-figuur in Kus van je zus, en van Olivia in Ik heet Olivia springen voortdurend terug in de tijd. Deze snelle wisselingen leveren spanning op. Ze maken nieuwsgierig naar wat zich in het verleden heeft afgespeeld. Waardoor is er verwijdering ontstaan inde onderlinge relaties tussen deze kinderen en hun ouders?
https://lezenslust.nl/wp-content/uploads/2017/11/Literatuur-zonder-leeftijd-103_Weg-Jowi-Schmitz.pdf
informatie over de schrijver
Jowi Schmitz schrijft behalve journalistieke artikelen ook boeken, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Ze begon met twee romans voor volwassenen Leopold en Kus van je zus (bij uitgeverij Cossee) en publiceerde in 2012 haar eerste kinderboek.
Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen (uitgeverij Lemniscaat) werd bekroond met de Vlag en Wimpel en de Duitse Luchs Preise.
Een jaar later verscheen de kinderthriller Schat onder de stad (uitgeverij Leopold). Vervolgens schreef ze het boek Te vroeg geboren. Dagboek over mijn zoon, bekroond met de Inktslaafliteratuurprijs 2014 (uitgeverij Cossee), en Nooit nooit nooit meer aan de wal, (Lemniscaat) een non-fictieboek over de bijzondere bootbewoners van Amsterdam, omdat ze zelf ook op een boot woont.
Ze maakte twee Avi boekjes (7+) op rijm, over het jongetje Stan dat bevriend raakt met een bende rovers (Uitgeverij Kluitman). En vorig jaar verscheen haar Young Adult boek, over een meisje dat wegloopt om de vrijheid te veroveren; Weg.
Verder heeft ze aangeboren discipline, twee kinderen (wat dus enorm handig is) en heel veel toekomstdromen, die allemaal iets met schrijven te maken hebben. Ze woont op een boot bovenop de Piet Heintunnel en de lente maakt dat ieder jaar weer de moeite waard.
mening over het boek
ik vond weg het leukste boek wat ik dit jaar heb gelezen. Ik vond het zo leuk dat ik het echt in 1 a 2 weken heb uitgelezen. Ik vond het zo leuk omdat het over een meisje ging die ongeveer mijn leeftijd had en je jezelf daar dan een beetje mee kan identificeren. Ik vond het ook een super leuk boek omdat er ook spanning in voor kwam en daar houd ik persoonlijk wel van. Ook bevatte het boek heel weinig lastige woorden wat ook wel fijn is, want dan lees je er makkelijker door heen. aan het boek vond ik ook heel leuk dat de hoofdpersoon letterlijk en figuurlijk een reis maakt letterlijk omdat ze van Nederland naar Barcelona reist en figuurlijk omdat je haar echt ziet veranderen van een stil jong meisje naar een zowat volwassen stoere vrouw die nergens bang voor is. Het einde vond ik aan de ene kant heel leuk omdat je er van uit kan gaan dat ze gewoon haar eigen ding gaat doen en zich niks meer van haar ouders aan gaat trekken. Aan de andere kant had ik toch stiekem gehoopt dat haar ouders haar op kwamen halen en alles goed af zou lopen. Ik vond het gebruik van flashbacks in het boek een hele goede toevoeging en leuk om te lezen omdat je zo nog meer te weten komt over Anna en haar ouders en hoe haar leven eruit zag voor ze weg ging lopen. Kortom ik vond het een super leuk boek en ik heb er eigenlijk niks negatiefs op aan te merken.