Boek de passievrucht (juryrapport)
Eisen waaraan het boek moet voldoen:
Het boek de Passievrucht van Karel Glastra van Loon.
Het boek moet een verassend einde hebben.
Het boek heeft wel een verassend einde, omdat als je het boek begint te lezen je steeds denkt te weten wie de vader is. Maar uiteindelijk blijkt dat het heel iemand anders is. Helemaal niet de persoon wie jij zou verwachten.
De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Dit gebeurd niet. De titel (de passievrucht) vind ik niet echt bij het boek passen, want meestal snap je de titel wel na het lezen van het boek, maar dat is hierbij niet het geval. Ik vraag mij nog steeds af waarom het boek zo heet. Ik vind de titel heel onlogisch bij het boek. Ik zou het boek een titel geven met het is niet wat het lijkt of is dit wel mijn echte vader. Dan zou je snappen waarom deze titel er is. De titel
Het boek moet spannend zijn door de gebeurtenissen, omdat als er veel gebeurtenissen inzitten die je niet verwacht het boek spannend wordt.
Dit geeft je weer motivatie om het verhaal verder te lezen en niet op de helft al te stoppen. Bij het boek de passievrucht is dit zeker. Je blijft je maar afvragen wie de echte vader zou zijn. Is het een bekende of een onbekende. Doordat de vraag zich heel het boek blijft afspelen blijf je doorlezen. Het boek wordt ook spannend gehouden door niet alleen over deze vraag te vertellen. Het verhaal wordt leuk gehouden door tussendoor uit te leggen wie en wat die personen van elkaar zijn.
Het boek moet duidelijk zijn vooral qua tijdsvolgorde
Ik vind het prettiger lezen als het boek zich op tijd afspeelt dus niet alles door elkaar, maar opvolgode zodat je precies weet wat er na elkaar gebeurd.
Het verhaal wordt in grote lijn op de goede tijdvolgorde verteld. De meeste gebeurtenissen in het boek volgen elkaar in tijdsvolgorde op. Wel doorbreekt de schrijver de tijd volgorderegelmatig met flashbacks. Hierdoor lijkt het boek erg uit losse fragmenten te bestaan; dan weer in het verleden, dan terug naar het heden. Maar dit maakt het verhaal niet onduidelijk: de flashbacks zijn immers noodzakelijk omdat Armin terug naar het verleden moet om verder te kunnen leven in het heden. Bij elkaar worden er ongeveer vijftien jaar besproken: vanaf het moment waarop Monika en Armin elkaar leerden kennen tot op het moment waarop Bo veertien jaar oud is.
De flashbacks gaan helemaal terug naar de eerste ontmoeting tussen Armin en Monika, en vanaf daar verder - zodoende kom je veel over hun geschiedenis te weten. Een aantal flashbacks gaan ook over de ietwat vreemde opvoeding van Bo, vooral Armin is daar vrij makkelijk in geweest (Monika heeft slechts de drie jaren meegemaakt, waarna zij overleed).
Het verhaal speelt zich namelijk af in het verleden, waarvan de lezer de afloop weet, Monica zal doodgaan, en het speelt zich af in het heden, waarvan we nog niet weten wat er in de toekomst zal gebeuren. Er bestaan hierdoor ook een vertellende ik en een belevende ik, deze wisselen elkaar af.
Het boek moet er gestructureerd uitzien. Het moet een kaft hebben die je een beetje aanspreekt. En de kaft moet eigenlijk een stukje van het boek uitleggen.
Bij het boek de Passievrucht spreekt de kaft je wel aan, omdat deze helemaal zwart is met gekleurde letters. Ook de baby op de achtergrond legt al een beetje uit waar het over gaat.
Het boek voldoet alleen niet aan de eis 'de titel moet de perfecte streking van het verhaal weergeven'. Het boek voldoet hier niet aan doordat je aan de titel niet kan zien waar het verhaal over gaat. Verder is het een leuk boek en je blijft gemotiveerd om verder te lezen. Het boek ziet er netjes en gestructureerd uit, dus dat leest prettig. Dus het boek zou het beste boek van het jaar net niet kunnen worden.