Perenbomen bloeien wit
Samenvatting bron: https://www.scholieren.com/boek/2234/perenbomen-bloeien-wit/zekerwetengoed
De tweeling Klaas en Kees speelt regelmatig met hun jongere broertje Gerson het spel zwart. Het spel zwart houdt in dat ze geblinddoekt bepaalde grafstenen op de begraafplaats achter het huis moeten vinden. Dagelijks wordt dit spel gespeeld en de kinderen krijgen er steeds meer handigheid in.
Op een dag gaan de kinderen en hun vader Gerard met hun oude autootje op pad naar opa en oma. De kinderen houden ontzettend veel van hun opa en oma en hebben er dan ook veel zin in. Onderweg besluit Gerard een omweg te nemen, want de kinderen vinden het zo leuk om langs de perenbomen te rijden. Zodra ze langs de perenbomen rijden ontstaat er een discussie. De tweeling beweert dat de perenbomen roze groeien, maar Gerson daarentegen beweert dat de perenbomen wit bloeien. Tijdens het rijden door blijven ze over de kleur van de perenbomen discussiëren en iedereen blijft bij zijn standpunt.
Na een paar minuten naderen ze een kruispunt. Hier rijdt een rood autootje, dat Gerard voorrang had moeten geven, in op hun eigen oude autootje. Gerson zit voorin en raakt helemaal bekneld. Het enige wat hij nog kan roepen is ‘au’. De hond, Daan, is met het ongeluk door de voorruit gevlogen. Gerard heeft alleen glassplinters en wonden in zijn gezicht, Kees heeft een gebroken arm en Klaas mankeert niks. Omdat Gerard en Kees dus wel wat letsel aan het ongeluk hebben overgehouden, worden zij gelijk met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Klaas blijft bij Gerson en ziet hoe hij door de brandweer uit de auto gehaald wordt. Onmiddellijk wordt Gerson afgevoerd naar het ziekenhuis en Klaas besluit om mee te gaan met de ambulance. Ook het hondje Daan gaat mee, maar omdat hij uiteindelijk niet het ziekenhuis in mag wordt hij voor het ziekenhuis aan een lijntje vastgezet.
In het ziekenhuis blijkt dat Gerson onmiddellijk geopereerd moet worden. Zijn milt wordt eruit gehaald en zijn gebroken arm wordt vastgezet met pinnen. Daarnaast blijkt dat hij in coma ligt en ook nog eens blind geworden is. Het gezin van Gerson gaat een ontzettend moeilijke tijd tegemoet. Ze besluiten wel om zoveel mogelijk bij hem te zijn, en ook het hondje Daan mag regelmatig op bezoek komen.
Na ongeveer een week goed verzorgd te zijn, komt Gerson ineens uit zijn coma. Het eerste wat hij zegt is dat perenbomen wit bloeien. Het gezin is blij verrast en weet niet zo goed hoe het moet reageren.
Na een tijdje mag Gerson het ziekenhuis verlaten en moet hij thuis om leren gaan met zijn handicap. Hij is dus blind en kan niks meer zien. De tweeling probeert hem zoveel mogelijk te helpen, maar regelmatig ziet Gerson het niet meer zitten. Ook proberen ze nog een keer het spel zwart te spelen. Maar omdat Gerson helemaal niks meer kan zien gebeuren er allerlei ongelukken en besluiten ze om ermee te stoppen.
Na een paar maanden mogen de kinderen bij hun opa en oma gaan logeren. Als ze daar eindelijk zijn spreekt Gerson naar zijn broers uit dat hij voor altijd op die plek wil blijven. Hij voelt zich daar goed en wil eigenlijk niet meer terug naar huis. ’s Avonds besluit hij om een rondje langs het meer te gaan lopen. Zijn oma, Anna, vindt het niet zo een goed idee maar de tweeling en opa vinden dat Gerson ook moet leren om zelfstandig te zijn. Daarom gaat Gerson samen met het hondje Daan een wandeling langs het meer maken.
Hier raakt Gerson uiteindelijk in het water. Hij gooit zijn stok in het water en laat zichzelf vervolgens in het water vallen. Gerson verdrinkt en het hondje Daan ziet hoe zijn baasje verdrinkt.
Uiteindelijk wordt Gerson op de plaats waar hij vroeger altijd speelde begraven. Het gezin moet door proberen te gaan met leven, maar vindt dit ontzettend moeilijk.
Personages:
Gerson:
Hoofdpersoon in het boek, Gerson wordt na het ongeluk heel egoïstisch, onaardig en hij trekt zich vaak terug alleen. Ook is hij na het ongeluk heel ongelukkig en hij is jaloers op zijn broers.
Gerard:
De vader van Gerson, Klaas en Kees. Gerard is soms wat lichtgeraakt, dit komt doordat zijn vrouw na de geboorte van Gerson is vertrokken naar Italië.
Kees en Klaas:
De broers van Gerson. Je ziet het verhaal vanuit de ogen van Kees en Klaas dus daarom kom je niet veel over hun persoonlijkheid te weten.
Daan:
De hond, hij heeft de beste band met Gerson en de moeder.
Motieven:
Relatie tussen broers:
In dit verhaal speelt de relatie tussen Gerson, Kees en Klaas een erg belangrijke rol. Ze hebben een hele hechte band en nauwelijks ruzie.
Verdriet:
Na het auto-ongeluk is er in het verhaal heel veel verdriet dat op verschillende stukken naar voren komt.
Heden en verleden:
In dit verhaal wordt een onderscheid gemaakt tussen het heden en het verleden. Voor het auto-ongeluk is Gerson nog niet blind en na het auto-ongeluk wel.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af in Nederland. De plaatsnaam wordt niet precies verteld, maar het speelt zich af in een klein dorpje met een kleine begraafplaats. Ook gaan ze wel eens naar hun opa en oma.
Tijd:
Het verhaal speelt zich af in het heden.
Perspectief:
Het verhaal is vertelt vanuit een meervoudig perspectief. Namelijk vanuit: de tweeling Klaas en Kees, Gerson en de hond Daan. Zo wordt het verhaal vanuit verschillende kanten benaderd.
Thema:
Het thema in dit verhaal is handicap, lichamelijke handicap. Gerson krijgt te maken met een auto-ongeluk waardoor hij in coma raakt. Hij wordt geopereerd en daarnaast is zijn arm gebroken waar hij allemaal pinnen in krijgt en is hij blind geworden door het ongeluk. Gerson zal voortaan met zijn handicap door het leven moeten en dat is in het begin heel lastig.
Schrijver:
De schrijver van dit boek is Gerbrand Bakker, Gerbrand Bakker is een Nederlandse schrijver die is geboren in Wieringerwaard op 28 april 1962. Bakker studeerde cultureel werk in Leeuwarden, Nederlandse taal- en letterkunde, specialisatie historische taalkunde, aan de Universiteit van Amsterdam.
Mijn eigen mening:
Ik vond perenbomen bloeien wit een heel mooi boek. Het boek raakt je echt en dat is heel mooi. De schrijver weet het boek heel goed op te bouwen, in het begin was het namelijk allemaal heel leuk maar als je verder leest in het boek begint het steeds heftiger te worden. Het duurt niet heel lang voordat je het boek uithebt, dat komt doordat het boek niet heel dik is en doordat je mee wordt gesleept in het verhaal. Ik raad dit boek zeker te weten aan voor jongeren rond de 15 jaar, maar ook voor ouders. Ik geef dit boek een 8.