boek 3

boekverslag 3

De Passievrucht - Karel Glastra van Loon

Eerste druk april 1999

Genre Psychologische roman

Eerste uitgave 1999

 

Hoofdpersoon en karakter:

Armin Minderhout is rond de dertig jaar oud en is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is erg geïnteresseerd in biochemische zaken. En natuur kan hem ook ontzettend fascineren. Hij heeft de ziekte van Klinefelter, dit is een aangeboren ziekte waardoor je onvruchtbaar bent. Aan het begin van het boek komt hij hier achter en dit zet hem aan het denken van wie zijn zoon Bo dan werkelijk is. Het hele boek draait dus om Armin en zijn zoektocht naar wie in zijn woorden de dader is.

Uiterlijk: Zijn uiterlijk wordt niet beschreven.

Gedrag: Hij stelt zich erg introvert op. En trekt zich dan ook niets aan van anderen.

Karakter: Hij is een doorzetter, en heel nieuwsgierig en achterdochtig, maar daarmee wil hij ook alles weten en is hij geïnteresseerd in anderen.

Bijpersonen en karakters:

- Monika is de overleden vrouw van Armin en de moeder van Bo. Monika is op vroege leeftijd gestorven aan een hersenvliesontsteking. Aan het eind wordt duidelijk dat ze ook een seksuele relatie had met de vader van Armin. Ze was dus niet erg betrouwbaar.

- Bo is dertien jaar en word in de loop van het boek veertien. Hij heeft dezelfde hobby’s als Armin en doet altijd enthousiast mee. Hij is de ‘zoon’ van Monika en Armin, later blijkt dat de echte vader van hem de vader van Armin is. Dus hij en Armin zijn halfbroers. Je kan uit het verhaal opmaken dat Bo middenin de pubertijd zit, en niet veel zegt. Ook kropt hij veel dingen op wat zich later uit in woede. Verder is hij nieuwsgierig, achterdochtig en erg geïnteresseerd in veel dingen.

- Ellen is de huidige vriendin van Armin, en vroeger was ze de beste vriendin van Monika. Ze ziet het nu als haar taak Bo zo goed mogelijk op te voeden, samen met Armin. Ze is erg behulpzaam, en heeft Armin erdoorheen gesleurd toen zijn vrouw was overleden, ook al had ze het er zelf ook moeilijk mee. Verder heeft ze een heel open karakter en is ze erg vriendelijk.

- Dees is de kroegenmaat van Armin. Als Armin Dees in zijn zuiphuis tegenkomt is hij verzekerd van een avondje stevige retoriek die bol staat van wetenschappelijke stellingen en vooral alles wat daar aan schort. Dees is ook een persoon die zich uitstekend leent als spons. Hij absorbeert Armin zijn problemen prima en als je hem daarna uitknijpt heeft Dees er nog zijn draai aan gegeven ook.

Perspectief:

Het verhaal is geschreven vanuit de ogen van Armin, het is dan ook een ik-perspectief. Het perspectief wisselt niet. De functie van het ik-perspectief, is dat je een idee krijgt van hoe het leven van Armin in elkaar steekt, en dat verraad en vreemdgaan harten beschadigen.

Motieven:

Natuur:

- Vogels kijken.

- Biochemische feitjes

- Ameland

Onvruchtbaarheid:

- Armin heeft de ziekte van Klinefelter

Overspel:

- Monika en Cor hebben met elkaar gevreeën

Vaderschap:

- Armin staat er na de dood van Monika alleen voor

De motieven staan allemaal in verband met het thema. Want door het overspel/vreemdgaan is zijn hele leven een leugen, en worden alle goede dingen vergeten.

Samenvatting:

Armin Minderhout woont samen met zijn vriendin Ellen en zijn dertienjarige zoon Bo in Amsterdam. Hij werkt als corrector bij een wetenschappelijke uitgeverij. Hij en Ellen willen graag een kind maar dat lukt niet. Ze laten zich onderzoeken. Als Armin er achter komt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is, stort zijn leven in elkaar. Hij kán dus niet de biologische vader van Bo zijn. De moeder van Bo, Monika, is al een paar jaar dood en kan hem dus niet vertellen wie de vader is. Armin besluit zelf op zoek te gaan.

Om op zoek te gaan, moet Armin teruggaan in het verleden, naar de tijd dat Monika nog leefde. Om een goede zoekactie te verrichten maakt hij voor zichzelf een lijstje van wie de biologische vaders van Bo zouden kunnen zijn. Hij begint met de ex-vriend van Monica, Robert Hubeek. Hij gaat bij hem op bezoek, hij en Robert hebben elkaar nooit gemogen, en tijdens het gesprek wordt het Armin duidelijk dat Robert niet eens weet dat Monica gestorven is. Hij laat het zo, en schrapt hem van zijn lijstje.

De volgende 'kandidaat' is de huisarts die Monica naar het ziekenhuis heeft gebracht vlak voor ze kwam te overlijden. Hij maakt een afspraak en vraagt hem op de man af of de arts de vader van Bo is. Hij is nogal geschokt en toont zijn medeleven aan Armin. Na dit gesprek schrapt Armin ook de huisarts van zijn lijstje.

De enige die nog overblijft, is Niko Neerinckx, die bij Monica op het reisbureau werkte. Armin durft Nico hier niet mee te confronteren, omdat hij bang is dat hij dan nog wel eens de voogdij zou willen aanvragen. Hij gaat op bezoek bij de vrouw van Niko. Hij doet zich voor als Erik Aldenbos, een vorige bewoner van het huis van de familie Neerinckx die als klein jongetje brieven verstopt zou hebben op de zolder tussen de balken. Hij ontmoet de vrouw van Niko een aantal keren. Hij komt er achter dat de oudste zoon van Niko ook Bo heet en hij ziet dat ze een foto van Monica in het familiealbum hebben. Alles wijst er op dat Niko de 'dader' is naar wie Armin op zoek is.

In de tijd dat hij op zoek is naar de 'dader', denkt Armin voortdurend aan de tijd die hij heeft doorgebracht met Monica en aan de periode van haar ziekte. Bovendien overlijdt zijn vader ook nog in deze periode. Dit alles grijpt hem nogal aan en hij besluit dat hij er tussenuit moet. Bo en Armin gaan met z'n tweeën naar Ameland. Ze hebben daar een heerlijke tijd, maar als Bo verliefd wordt op een meisje die daar ook op vakantie is gaat het mis. Wanneer Bo en Armin in de kroeg zitten waar het meisje ook is, gaat Bo aan het eind van de avond met de jongelui mee ergens anders heen, terwijl Armin blijft waar hij is en gaat flink drinken. De volgende ochtend wordt hij wakker met een gigantische kater. Hij vraagt zich af of Bo thuis is, en ziet hem samen met zijn vriendinnetje in bed liggen. Toen ze weg waren, ging Armin op het bed liggen en werd wakker van geschreeuw. Hij lag in zijn eigen braaksel en Bo ging tegen hem tekeer. Er begint een woordenwisseling waarin Armin vertelt dat hij niet de vader van Bo is. Bo is woedend en geschokt. Armin heeft er spijt van dat hij het Bo verteld heeft, maar het is ook een enorme opluchting.

Wanneer Armin weer thuis is gaat hij de spullen van zijn vader opruimen. Als hij een laaste blik werpt over het huis vindt hij onder het bed van zijn vader een kistje. Daarin zit een brief van Monica, gericht aan zijn vader. Het enige dat erin geschreven staat is: 'Ik ben zwanger. M.' Armin beseft dat dit maar één ding kan betekenen en gaat geschokt naar huis waar Ellen en Bo zijn, die beiden gehuild hebben. Op de tafel ziet Armin een envelop liggen waarop staat: 'Voor Bo'. Het is het handschrift van Monica. Ellen heeft al die jaren de brief voor Bo bewaard waarin staat wie zijn biologische vader is. Ze wist het al die tijd.

 

Tijd:

Het verhaal speelt zich nu af, maar er zijn geen jaartallen te noemen. Je kunt merken aan de technieken van het onderzoeken naar de vruchtbaarheid van mensen dat het zich nu afspeelt, ook merk je het aan de manier hoe mensen met elkaar omgaan.

De vertelde tijd is ongeveer 15 jaar. Het begint ongeveer een tijdje (niet zo heel lang) voordat Bo geboren wordt tot dat hij al een paar maanden 14 is.

Het verhaal is niet chronologisch, want er gebeuren allemaal dingen door elkaar. Het begint in het heden en dan zit je ineens in het verleden. Dit merk je aan het feit dat Bo ineens 3 jaar is en dat Monika soms nog leeft.

Ruimte:

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Amsterdam. Armin woont daar met Ellen en Bo en vroeger ook met Monika. In de huizen (vroeger in die van Monika en Armin en later in die van Ellen, Armin en Bo) gebeurt bijna elke belangrijke gebeurtenis.

Een andere belangrijke plek is Ameland. Daar ging Armin vaak met Monika heen toen ze nog leefde en nu wel met Bo. Ze gaan er dan vissen en vogels kijken.

Mening:

Mijn verwachting is wel uitgekomen. Ik vind het een heel mooi boek, je kunt je er heel goed in inleven.het was erg spannend. Je wilt heel graag weten hoe het verder gaat en blijft dan maar lezen.

Het verhaal is heel geloofwaardig, het zou zo in werkelijkheid kunnen plaatsvinden. Zelf heb ik nooit echt diep nagedacht over het feit dat iemand onvruchtbaar is, dat komt omdat het niet vaak voorkomt in het dagelijkse leven. Ook heb ik er nog nooit over gelezen. In het boek wordt je er op ene goede manier mee geconfronteerd, je kunt zien wat het met je kan doen als je zoiets meemaakt. Alles wat gebeurd kan zo ook in het dagelijkse leven plaatsvinden, hierdoor is het heel herkenbaar. Dit onderwerp lijkt eigenlijk helemaal niet leuk, maar door dit verhaal zie je een heel andere kant van het onderwerp die je niet verwacht. Hierdoor is het ook een verrassend boek.

Ik zou het boek zeker aanraden om te lezen, want als je er eenmaal begonnen bent wil je niet meer stoppen. Het is echt een super mooi boek!