Wie of wat waren de rederijkers?
Rederijkers waren amateurdichters en voordrachtkunstenaars die zich vanaf de late middeleeuwen gingen organiseren in verenigingen. Rederijkerskamers waren verenigingen van mensen die van literatuur hielden. Zij spraken met elkaar af om ongeveer één keer per maand allemaal een gedicht te schrijven over een opgegeven onderwerp. Deze gedichten moesten ze opdragen aan de prins (voorzitter). Wie zich niet aan de regels hield moest een boete betalen.
Rederijkerskamers
Er waren vroeger veel rederijkers kamers. De meeste bevonden zich in de zuidelijke Nederlanden. De eerste rederijkerskamers kwamen uit Vlaanderen. De rederijkerskamers in zuid Nederland mochten niet te kritisch zijn, anders werden ze vermoord door de Spanjaarden die toen ons land bezet hadden. De bloeiperiode van de rederijkers in Nederland begon na de val van Antwerpen (1585).
‘Alpha en Omega’ uit Ieper is de, zover bekend, vroegste. Ieper is een stad in West-Vlaanderen.
‘de Elegantier’ is een Amsterdamse rederijkerskamer. Deze kamer is een van de bekendste en werd in het begin van de 17e eeuw geleid door P.C. Hooft (een bekende Nederlandse dichter) (1517/1518)
‘het wit lavendel’ is een Amsterdamse rederijkerskamer met leden voornamelijk uit de zuidelijke Nederlanden (Brabant, Limburg en Zeeland). (1598 – 1632)
Wat was ideologie, de doelstelling van de rederijkers in het algemeen
Rederijkers actief aansporen en rederijkerij in stand houden. Door de taal leren, gedichten schrijven, vertelkunst oefenen, bezig zijn met retorica en de geschiedenis van rederijkers hielden zij de rederijkerij in stand. Vaak gingen hun toneelstukken over de invloed en de verhouding van de vorst, zij hadden veel te zeggen. Zij waren soort van de opvoeders van het volk, zij leerden het volk wat wel en niet te doen doormiddel van toneelstukken en grappige teksten. Deze verhalen rijmde zodat de burgers ze onthielden. Zo leerden de burgers wat wel en niet mocht op een ook nog leuk en leerzame wijze.