Ook dit is een voorbeeld van kenmerkend aspect 27 en 30.
Al tijdens het Ancien Régime krijgen rechtsgeleerden opdracht om alle verschillende wetten en regelingen te verzamelen en vast te leggen. Tijdens de Franse Revolutie werd steeds meer benadrukt dat het Franse volk een eenheid was. De verdeeldheid in standen wordt afgeschaft.
Ook in sommige cahiers de doléance klagen Fransen over de nadelige gevolgen van de oude verdeeldheid, zoals de verschillen in het recht en de belastingen.
Tijdens de Franse Revolutie lukt het niet om het besluit te nemen tot het maken van één wetboek voor alle Fransen. Daarvoor is de verdeeldheid tussen de politieke groepen te groot. Maar Napoleon maakt met harde hand een einde aan deze verdeeldheid. Zijn wil als dictator en keizer is wet. Ook wil hij meer eenheid van bestuur krijgen in alle landen die hij veroverde in Europa. Daarom geeft hij opdracht een nieuw burgerlijk wetboek te maken met eenheidswetten voor Frankrijk, een wetboek dat ook als basis moet dienen voor bestuur en rechtspraak in veroverde landen. Dit wordt de Code Civil of Code Napoléon.
De Code Civil heeft duidelijke, vernieuwende uitgangspunten:
In de Code Civil zijn ook de idealen van de Franse Revolutie: vrijheid en gelijkheid, en verlichtingsidealen als scheiding van Kerk en Staat dus wel te herkennen. Het recht geldt voor alle burgers en de banden met adel en geestelijkheid zijn verbroken. Toch kent de Code Civil ook veel voorbeelden van ongelijke behandeling die tijdens de Franse Revolutie en daarna nog lang blijven bestaan. Zo is er geen gelijke behandeling van man en vrouw in vastgelegd. Voor vrouwen betekent de Code Civil zelfs een achteruitgang. De gehuwde vrouw wordt ondergeschikt aan de man en handelingsonbekwaam (mag geen contracten ondertekenen). Buitenechtelijke kinderen worden rechteloos en berucht is het artikel waarin discriminatie van Joodse burgers werd vastgelegd. Zoals ook tijdens de Franse Revolutie het geval was, wordt ook de Code Civil gestempeld door de belangen van de bourgeoisie. De belangen van werkgevers en verhuurders worden beter beschermd dan die van armen en ondergeschikten.
Ook in het veroverde Nederland wordt de Code Civil ingevoerd; dit leidt er onder andere toe dat huisnummers verplicht worden, geboortes voortaan bij de burgerlijke gemeente moeten worden aangegeven en achternamen verplicht worden om een overzichtelijke burgerlijke stand te kunnen bijhouden. Bijvoorbeeld om een nationale dienstplicht te kunnen invoeren naar voorbeeld van Frankrijk. Aan deze voorbeelden wordt ook duidelijk dat de Code Civil ook een basis is voor een betere greep van de overheid op haar bevolking. In die zin sluit het invoeren van eenheidswetgeving aan bij het aloude streven van regeringen naar centralisatie.
Napoleon zag aan het einde van zijn leven zelf zijn Code Civil als een belangrijker prestatie dan welke gewonnen veldtocht dan ook: "Mijn echte roem komt niet van het feit dat ik veertig veldslagen heb gewonnen. Waterloo zal de herinnering van zovele overwinningen uitwissen. Wat door niets zal worden uitgewist, wat eeuwig zal voortbestaan, is mijn Code Civil."
De Code Civil is hiermee een voorbeeld van het streven naar meer eenheid en rechtsgelijkheid, en het streven naar centralisatie van het bestuur dat past bij de idealen van de Verlichting en de Franse Revolutie. Napoleon heeft door het ‘exporteren’ van de Code Civil een belangrijke bijdrage geleverd aan de modernisering van het staatsburgerschap in veel Europese landen.