Voorbeeld 2

Ook dit is een voorbeeld van kenmerkend aspect 37: De rol van moderne propaganda- en communicatiemiddelen en vormen van massaorganisatie, en 45: De verdeling van de wereld in twee ideologische blokken in de greep van een wapenwedloop en de daaruit voortvloeiende dreiging van een atoomoorlog.

'Ich bin ein Berliner'-toespraak van president Kennedy in Berlijn (1963)

Ik ben trots om naar deze stad te komen als gast van uw hooggeëerde burgemeester, die overal ter wereld de vechtlust van West-Berlijn heeft gesymboliseerd. En ik ben er trots op dat ik de Bondsrepubliek bezoek samen met uw hooggeëerde kanselier die al zoveel jaren lang Duitsland heeft verbonden aan democratie en vrijheid en voortuitgang, en dat ik hier kom in gezelschap van mijn Amerikaanse landgenoot generaal Clay, die in deze stad is geweest tijdens haar grote crisismomenten en opnieuw zal komen als dat ooit nodig is.

Tweeduizend jaar geleden was de meest trotse uitspraak: "civis Romanus sum".
Vandaag, in de vrije wereld, is de meest trotse uitspraak: "Ich bin ein Berliner."

(Ik ben blij dat mijn tolk mijn Duits vertaalt.)

Er zijn veel mensen in de wereld die echt niet begrijpen, of zeggen niet te begrijpen wat het grote strijdpunt is tussen de vrije wereld en de communistische wereld. Laat ze naar Berlijn komen.

Sommigen zeggen dat het communisme de beweging van de toekomst is. Laat ze naar Berlijn komen.

En er zijn er die zeggen, in Europa en elders: We kunnen met de communisten samenwerken. Laat ze naar Berlijn komen.

Er zijn zelfs enkelen die zeggen dat het communisme wel een slecht systeem is, maar dat het wel economische vooruitgang mogelijk maakt. Lass' sie nach Berlin kommen. Laat ze nar Berlijn komen.

De vrijheid kent veel problemen en democratie is niet volmaakt. Maar wij hebben nooit een muur nodig gehad om onze mensen binnen te houden - om hen te verhinderen ons te verlaten. Ik wil zeggen namens mijn landgenoten die op grote afstand leven aan de andere kant van de oceaan, die ver van u verwijderd zijn, dat zij er geweldig trots op zijn dat ze, al is het op afstand, de gebeurtenissen van de afgelopen 18 jaar met u hebben kunnen delen. Ik ken geen enkele andere stad of plaats die 18 jaar belegerd is geweest en die nog steeds leeft met de vitaliteit en kracht en de hoop en het zelfvertrouwen van de stad West-Berlijn.

Hoewel de Muur het overduidelijke bewijs en een levendige demonstratie is van de gebreken van het communistische systeem - voor heel de wereld zichtbaar - geeft dat ons geen voldoening; want de Muur is, zoals uw kanselier heeft gezegd, niet alleen een belediging van de geschiedenis maar een belediging van de mensheid, door gezinnen van elkaar te scheiden, door echtgenoten en broers en zusters van elkaar te scheiden, en een volk te verdelen dat een eenheid wenst te zijn.

Wat geldt voor deze stad, geldt voor Duitsland: werkelijke, duurzame vrede in Europa kan nooit worden verzekerd zolang één van de vier Duitslanden het elementaire recht van vrije mensen wordt ontzegd, namelijk het recht op een vrije keuze. In 18 jaar van vrede en goed vertrouwen heeft deze generatie Duitsers het recht verdiend om vrij te zijn, inclusief het recht om hun families en hun volk te herenigen in blijvende vrede, met goede wil jegens alle volken.

U leeft op een beschermd eiland van vrijheid, maar uw leven is deel van het geheel. Dus mag ik u vragen, ter afsluiting, om verder te kijken dan de gevaren van vandaag, naar de hoop voor morgen, verder dan de vrijheid alleen voor Berlijn, of voor uw land Duitsland, naar de vooruitgang van de vrijheid overal ter wereld, voorbij de Muur naar de dag van vrede met rechtvaardigheid, verder dan uzelf en onszelf naar de hele mensheid.

Vrijheid is ondeelbaar, en wanneer één mens tot slaaf is gemaakt, is niemand vrij. Als allen vrij zijn, dan kunnen we uitzien naar de dag waarop deze stad tot één stad zal worden samengevoegd, en dit land en dit geweldige werelddeel Europa, op een vreedzame en hoopvolle aarde. Als die dag eenmaal komt, en hij zal komen, dan kan de bevolking van West-Berlijn er simpelweg trots op zijn, bijna twintig jaar aan de frontlinie te hebben gestaan.

Alle vrije mensen, waar ze ook leven, zijn burgers van Berlijn.

En daarom ben ik, als een vrij mens, trots op de woorden: "Ich bin ein Berliner."