Géén verlangen naar nog zo’n boek
‘’Het was een warme zomer, de warmste zomer van de eeuw. Negentienzevenenvijftig.’’
Een hele periode terug, maar toch uniek in zijn verhaal. Een oud geschreven boek met een doordringend plot, wat mij interesseerde. Of toch niet? De oude schrijfstijl en de vele overbodige onderwerpen moeten je interesseren, maar dat deed het bij mij toch niet zo. Ik ben persoonlijk meer van de nieuwe, hippe boeken, waar je bij het lezen al gauw merkt wat de kern van het verhaal is.
De schrijver van het boek heet Marcel Mörning. Hij is geboren op 5 september 1957 te Enschede en is 61 jaar oud. Hij staat vrijwel bekend als schrijver van boeken die niet echt bedoeld zijn voor jonge leeftijden en dus vooral formeel zijn. Marcel Mörning heeft ook enkele prijzen gewonnen, waaronder De Gouden Uil - Fictie.
‘’Het grote verlangen’’ gaat over de 12-jarige tweeling, Sam en Lisa, die op jonge leeftijd hun ouders verliezen door een ernstig auto-ongeluk. Ze worden gescheiden van elkaar en ondergebracht in verschillende opvangtehuizen en pleeggezinnen. Weinig contact en het elkaar niet kunnen zien heeft veel impact op de tweeling, tot dat op een dag hun oudere broer naar Sam belt. Zijn oude broer zo snel mogelijk ontmoeten is het enige wat Sam zou willen. Niet alleen zij ontmoeten elkaar, maar ook Lisa wordt herenigd en zo halen ze bij elkaar herinneringen op.
Hou je van formeel, weinig logica en doordringende teksten, is dit een perfect boek. Maar mijn gevoel ligt totaal ergens anders. Het was een leuk boek om een keer te lezen, maar liever niet nog eens. Langdradig en het gebruik van moeilijke woorden hebben voor mij geen impact. En dan heb ik het gebruik van onbelangrijke onderwerpen nog niet eens genoemd, want dat was bij dit boek ook zeker het geval.
Het boek is met name een filosofische roman, er komen veel ideeën in naar voren over het verleden, herinneringen en de liefde.
Sommige stukken zijn in het boek erg mooi geschreven, formeel en op mysterieuze verwoord. Dat maakt het boek interessant, een van de redenen dat ik het boek heb uitgekozen. Ook geld dat tijdens het lezen van dit boek de schrijfstijl eenvoudiger wordt, wat het makkelijker maakt om de tekst te lezen ondanks de moeilijke verwoording. De verhaallijn wordt duidelijker en dat leest dus eenvoudiger.
Ondanks de voordelen, ben ik geen fan van dit boek én de schrijver.
Kortom, ik vond het een boek dat mij echt niet lag. Ik kan de mening van andere niet bepalen en zeggen wat ze wel en niet moeten doen. Echter toch raad ik het u niet aan om dit boek te lezen. Tenzij u enorm van dit soort boeken houdt of dat u Marcel Mörning een aantrekkelijke schrijver vindt.