het leven in een kamp.
het leven in de kampen verschilde sterk per kamp zoals je heb kunnen lezen in voorgaande paragraaf. Toch is er wel een soort rode lijn die door zo goed als alle werkkampen heen loopt en sommige vernietigingskampen. Om een beeld te schetsen van het leven van een gevangene volgt hier onder een beschrijving van de dagelijkse bezigheden in het kamp.
de zon was net op als je wakker gemaakt werd in en barak waar soms honderden mensen op elkaar gepropt zaten als vee in een schuur. Men sliep doorgaans in stapelbedden met soms wel 3 volwassen personen per bed. De stank in de barakken was afschuwelijk want de gevangenen hadden geen tot weinig persoonlijke hygiéne, en door de hele barak stonk het naar urine en stront. Als je vervolgens bruut uit bed geslagen werd moest je eerst op de binnenplaats in lange rijen opgestelt gaan staan voor het dagelijkse apèl. Hierbij werden de gevangenen geteld en als er iemand miste kon die gene slaag verwachten en als je pech had namen ze jou er ook bij, gewoon omdat het ze zo uitkwam.
Hierna werd je aan het werk gezet in het kamp of vlak daar buiten. De werkzaamheden konden variëren van kleren sorteren tot zware dwangarbeid in een steengroeve. Vaak was het zo dat hoe gezonder de gevangene was hoe zwaarder zijn werk was. Dit werk ging uren en uren achter elkaar door en als je tussendoor van vermoeidheid of dorst neerviel kon je rekenen op stok of zweepslagen van de SS bewaking. Kamp Mauthausen had een beruchte steengroeve met een trap van 100 treden. De verzwakte gevangenen moesten deze trap tientallen keren per dag belopen met zware steenzakken terwijl zij geslagen en geschopt werden door de SS. Als luncgh kregen de gevangenen verdunde bietensoep met soms een halve knolraap.
Terwijl je in het kamp aan het werk was kon je de kreten horen van gevangenen die in een gesloten afdeling gemarteld werden door de SS. Dit bedroeg straf of een verhoring van een verzetslid. Naast zweepslagen en stok slagen was het een favoriete van de methode van de Duitsers om je handen op je rug vast te binden met een stuk touw om vervolgens een vleeshaak aan het touw te bevestigen om je zo omhoog te trekken aan je armen. Dit zorgde ervoor dat je pezen afscheurden en dat je schouders uit de kom raakten. Als je van pijn bewusteloos raakte lieten ze je vallen op een houten wig met scherpe punten waar je vol met je ribbenkast op viel.
Verder had je nog de medische experimenten die door sadistische artsen verricht werden zoals de gestoorde Joseph Mengele. Mengele experimenteerde vooral met tweeling kinderen terwijl andere artsen zich richten op het drinkbaar maken van zeewater, hoe je het beste een onderkoeld lichaam kan verwarmen, en hoeveel volt er nodig was om een mens te vermoorden.
Na het einde van een lange en zware werkdag kreeg je als avondeten weer verdunde bietensoep met een paar stukjes brood, Groenten of vlees kon je vergeten. Je had nu een paar uur vrije tijd als je geluk had waarbij je kon bijkomen van het uitputtende werk of toestemming kon vragen aan de SS om de ziekenboeg te bezoeken waar ze je wonden konden verzorgen. Hierna was het tijd om te slapen en nog geen 5 uur later begon alle ellende weer van voor af aan.