Voorzetselvoorwerp

Een voorzetselvoorwerp begint altijd met een vast voorzetsel.
Een voorzetselvoorwerp komt voor bij werkwoorden met een vast voorzetsel.
Het voorzetsel verbindt het voorzetselvoorwerp met het gezegde.

Voorbeelden

• Ik twijfel aan deze methode. (twijfelen aan)
• Ik ben niet tevreden met deze computer. (tevreden zijn met)
• Ik luister niet graag naar hem. (luisteren naar)
• Ik waarschuwde haar voor de gevolgen. (waarschuwen voor)
• Ik verlang al maanden naar de skivakantie. (verlangen naar)

De vetgedrukte zinsdelen zijn voorzetselvoorwerpen.​

Als het zinsdeel dat begint met het voorzetsel een plaats aangeeft, is het een bijwoordelijke bepaling.

Voorbeelden

• Deze jongen staat werkelijk voor niets. [voorzetselvoorwerp]
• De genodigden stonden voor een gesloten deur. [bijwoordelijke bepaling]
• Ze hingen aan zijn lippen. [voorzetselvoorwerp]
• De jas hangt aan de kapstok. [bijwoordelijke bepaling]
• Ze heeft veel plezier in haar nieuwe baan. [voorzetselvoorwerp]
• Ze werkt heel vaak in de mediatheek. [bijwoordelijke bepaling]
• Ze wacht op haar vriendinnen. [voorzetselvoorwerp]