Stap 1: Moby Duck

In 1992 sloeg een container met badeendjes, bevers, schildpadden en kikkers, onderweg van Hongkong naar de Verenigde Staten, overboord. Voor de kust van China verdwenen 28.800 gekleurde plastic speeltjes in de golven. De kolonie badeendjes bleef drijven, verspreidde zich en spoelde op talloze kusten in de hele wereld aan. De plastic eendjes spraken veel mensen aan en ze kregen al snel bijnamen als 'Moby Duck' (naar Moby Dick uit het boek van Herman Melville) en de 'Friendly Floatees'. Die vloot van plastic eendjes werd ook gevolgd door talloze oceanologen en droeg enorm bij aan ons begrip van oceaanstromingen.

Van de bijna 29.000 eendjes dreven er 10.000 richting het noorden van de Grote Oceaan, zo’n 19.000 dreven naar het zuiden. Bij de noordelijke route spoelden er eendjes aan op de kusten van Amerika, Canada, Rusland en Schotland. Bij de zuidelijke route spoelden er eendjes aan op de kusten van Hawaii, Zuid-Amerika en Australië.

In 2011, 19 jaar nadat ze in zee vielen, spoelden er nog enkele eendjes aan op Antarctica. En nog steeds spoelen er van tijd tot tijd ergens badeendjes aan.
Niet alleen dankzij de vloot van eendjes, maar ook dankzij satellietbeelden van het Goddard Space Flight Center van de NASA weten we nu dat zeestromen een veel complexere route volgen dan we voor mogelijk hielden. De animatie ‘Perpetual Ocean’ geeft een goed beeld.