boek 10: Sonny Boy

Auteur: Annejet van der Zijl                                  sterren: ****

Inleiding:

Het verhaal Sonny Boy speelt zich af op heel veel verschillende plekken en het verhaal begint in 1923 en eindigt in 1945. Er wordt verteld over het leven van Sonny Boy (Waldy) na de oorlog, maar het verhaal speelt zich voornamelijk af voorafgaand en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De hoofdpersonen zijn Rika en Waldemar,  maar Willem, de ex-man van Rika, zoon Waldy (Sonny Boy), Bertha de zus van Rika en enkele kinderen van Willem en Rika komen ook in het verhaal voor.

Korte samenvatting:

Rika groeit samen met haar ouders, broers en zussen op in Den Haag. Ze trouwt tegen de zin van haar ouders met de protestantse Willem en verhuist naar Zeeland. Het is een slecht huwelijk en Willem en Rika gaan uit elkaar. Rika gaat terug naar Den Haag. Daar ontmoet zij Waldemar, een 17 jaar jongere Surinaamse man die in Nederland studeert. Ze worden verliefd en krijgen een baby, Waldy (Sonny Boy) genaamd. Rika heeft nog kinderen uit het huwelijk met Willem, maar Willem zorgt ervoor dat Rika hun niet meer te zien krijgt. Rika heeft een pension in Den Haag en Waldemar werkt op een kantoor. Ze hebben totdat de oorlog begint het samen erg goed. Aan het begin van de oorlog worden Rika en Waldemar opgepakt, omdat ze onderdak gaven aan joodse mensen. Ze komen in de gevangenis “Het Oranjehuis” in Scheveningen terecht. Daar hebben ze het niet al te slecht. Later worden ze verhuisd naar Vught. Tegen het einde van de oorlog wordt Rika gedeporteerd naar Ravensbrück en Waldemar wordt gedeporteerd naar Neuengammen.

De jeugd van Waldemar speelt zich af in Suriname, bij de Surinamerivier. De jeugd van Rika speelt zich af in Den Haag. Later verhuist Rika met Willem naar Zeeland. Als Rika weggaat bij Willem gaat ze weer naar Den Haag, waar ze Waldemar ontmoet. Hier zet ze haar eerste pension op. Later verhuist ze met Waldemar naar Scheveningen, en daar verhuizen ze een aantal keer. Als de oorlog begint zitten ze een tijd in de gevangenis in Scheveningen, het ‘Oranjehuis’. Daarna worden Rika en Waldemar naar een kamp voor politieke gevangenen in Vught gestuurd.

Op een gegeven moment worden ze allebei getransporteerd naar verschillende Duitse kampen. Rika komt in het Duitse kamp Ravensbrück. Als er dysenterie uitbreekt, wordt ook Rika ziek. Ze wordt apart gezet en overlijdt.

Waldemar heeft nooit meer contact met RIka gehad. Hij weet te ontsnappen en komt op een cruiseschip terecht waar heel veel gevangen op zitten. Het schip wordt gebombardeerd door een Amerikaanse bommenwerper. Waldemar springt van boord en beland in het ijskoude water. Hij weet uiteindelijk de oever te bereiken, maar wordt daar doodgeschoten door een Duitse soldaat.

Mijn mening:

Ik vond het een heel mooi, spannend, maar ook wel zielig boek. Rika is een vrouw met ontzettend veel doorzettingsvermogen. Ze heeft het niet makkelijk gehad. Eerst ging ze tegen de zin van haar ouders trouwen met een protestant en verhuisde van Den Haag naar Zeeland. Ze kreeg kinderen, maar haar huwelijk was niet liefdevol en toen haar man Willem haar begon te slaan, verliet ze hem en ging terug naar Den Haag. Ondanks alle problemen lukt het haar toch om een pension te beginnen en ontmoet ze de liefde van haar leven; de Surinaamse Waldemar die zeventien jaar jonger is. Opnieuw krijgt ze problemen. Door deze relatie mag ze van haar ex-man haar kinderen niet meer zien. Toch blijft ze positief en blijft ze brieven en cadeautjes sturen naar haar kinderen. Dan wordt het oorlog en komt ze uiteindelijk in een concentratiekamp terecht. Ze blijft optimistisch en denkt ooit nog Waldemar en Waldy terug te zien, maar helaas ze wordt ziek en overlijdt. Mijn indruk van haar is dat ze een heel sterke vrouw was met heel veel liefde voor de mensen om haar heen.

Het verhaal over Waldemar is ook heel bijzonder. Je leert hem gedurende het verhaal steeds beter kennen en ik voelde heel veel sympathie voor hem. Hij heeft het niet makkelijk gehad in zijn jeugd en vooral het stukje over het zwemmen in de rivier in Suriname vond ik heel mooi. Waldemar komt vanuit Suriname naar Nederland, gaat studeren en vindt uiteindelijk een baan. Dat vind ik heel erg knap. Hij is gelukkig met Rika en Waldy. Hij vertelt verhalen over Suriname. Daar schijnt altijd de zon en hangen altijd blaadjes aan de bomen. Wanneer het lijkt dat hij de oorlog heeft overleefd, wordt hij toch nog doodgeschoten. Dat vond ik schokkend.

Waldy ging, toen zijn ouders werden opgepakt, bij zijn grootouders wonen. Uiteindelijk is hij na de oorlog terug naar Suriname gegaan en ging wonen bij zijn oom en tante. Hij is niet gelukkig en kan het verleden niet vergeten. Hij komt zelfs bij de psychiater terecht. Helaas heeft het allemaal niet geholpen en heeft hij altijd gerouwd om het verlies van zijn ouders. Hij heeft verschillende keren zelf geprobeerd het verhaal van zijn ouders op te schrijven, maar steeds lukte hem dit niet. Uiteindelijk heeft Annejet van Zijl dit dus gedaan. Ik kan heel goed snappen dat het Waldy niet lukte om dit vreselijke verhaal op te schrijven. Ik vond het al heel indrukwekkend om het verhaal te lezen. Hij heeft het allemaal echt meegemaakt. Wel kan hij terugkijken op het feit dat zijn ouders, ondanks de vele tegenstanders en het leeftijdsverschil, toch heel gelukkig met elkaar waren. Dat is toch wel iets om trots op te zijn.

In het begin moest ik even wennen aan de verhaalvorm. Eerst lees je eigenlijk twee verhalen in één boek, maar later gaat het over in één verhaal. Het is een waargebeurd verhaal wat eigenlijk iedereen op school zou moeten lezen. Nog steeds de dag wordt het maatschappelijk niet overal geaccepteerd dat een blanke met een getinte een relatie heeft. Het verhaal laat je ook de Tweede Wereldoorlog beleven door de ogen van de slachtoffers en gaat niet alleen maar over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Sonny Boy is een aanrader!

Inleiding:

Het verhaal Sonny Boy speelt zich af op heel veel verschillende plekken en het verhaal begint in 1923 en eindigt in 1945. Er wordt verteld over het leven van Sonny Boy (Waldy) na de oorlog, maar het verhaal speelt zich voornamelijk af voorafgaand en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De hoofdpersonen zijn Rika en Waldemar,  maar Willem, de ex-man van Rika, zoon Waldy (Sonny Boy), Bertha de zus van Rika en enkele kinderen van Willem en Rika komen ook in het verhaal voor.

Korte samenvatting:

Rika groeit samen met haar ouders, broers en zussen op in Den Haag. Ze trouwt tegen de zin van haar ouders met de protestantse Willem en verhuist naar Zeeland. Het is een slecht huwelijk en Willem en Rika gaan uit elkaar. Rika gaat terug naar Den Haag. Daar ontmoet zij Waldemar, een 17 jaar jongere Surinaamse man die in Nederland studeert. Ze worden verliefd en krijgen een baby, Waldy (Sonny Boy) genaamd. Rika heeft nog kinderen uit het huwelijk met Willem, maar Willem zorgt ervoor dat Rika hun niet meer te zien krijgt. Rika heeft een pension in Den Haag en Waldemar werkt op een kantoor. Ze hebben totdat de oorlog begint het samen erg goed. Aan het begin van de oorlog worden Rika en Waldemar opgepakt, omdat ze onderdak gaven aan joodse mensen. Ze komen in de gevangenis “Het Oranjehuis” in Scheveningen terecht. Daar hebben ze het niet al te slecht. Later worden ze verhuisd naar Vught. Tegen het einde van de oorlog wordt Rika gedeporteerd naar Ravensbrück en Waldemar wordt gedeporteerd naar Neuengammen.

De jeugd van Waldemar speelt zich af in Suriname, bij de Surinamerivier. De jeugd van Rika speelt zich af in Den Haag. Later verhuist Rika met Willem naar Zeeland. Als Rika weggaat bij Willem gaat ze weer naar Den Haag, waar ze Waldemar ontmoet. Hier zet ze haar eerste pension op. Later verhuist ze met Waldemar naar Scheveningen, en daar verhuizen ze een aantal keer. Als de oorlog begint zitten ze een tijd in de gevangenis in Scheveningen, het ‘Oranjehuis’. Daarna worden Rika en Waldemar naar een kamp voor politieke gevangenen in Vught gestuurd.

Op een gegeven moment worden ze allebei getransporteerd naar verschillende Duitse kampen. Rika komt in het Duitse kamp Ravensbrück. Als er dysenterie uitbreekt, wordt ook Rika ziek. Ze wordt apart gezet en overlijdt.

Waldemar heeft nooit meer contact met RIka gehad. Hij weet te ontsnappen en komt op een cruiseschip terecht waar heel veel gevangen op zitten. Het schip wordt gebombardeerd door een Amerikaanse bommenwerper. Waldemar springt van boord en beland in het ijskoude water. Hij weet uiteindelijk de oever te bereiken, maar wordt daar doodgeschoten door een Duitse soldaat.

Mijn mening:

Ik vond het een heel mooi, spannend, maar ook wel zielig boek. Rika is een vrouw met ontzettend veel doorzettingsvermogen. Ze heeft het niet makkelijk gehad. Eerst ging ze tegen de zin van haar ouders trouwen met een protestant en verhuisde van Den Haag naar Zeeland. Ze kreeg kinderen, maar haar huwelijk was niet liefdevol en toen haar man Willem haar begon te slaan, verliet ze hem en ging terug naar Den Haag. Ondanks alle problemen lukt het haar toch om een pension te beginnen en ontmoet ze de liefde van haar leven; de Surinaamse Waldemar die zeventien jaar jonger is. Opnieuw krijgt ze problemen. Door deze relatie mag ze van haar ex-man haar kinderen niet meer zien. Toch blijft ze positief en blijft ze brieven en cadeautjes sturen naar haar kinderen. Dan wordt het oorlog en komt ze uiteindelijk in een concentratiekamp terecht. Ze blijft optimistisch en denkt ooit nog Waldemar en Waldy terug te zien, maar helaas ze wordt ziek en overlijdt. Mijn indruk van haar is dat ze een heel sterke vrouw was met heel veel liefde voor de mensen om haar heen.

Het verhaal over Waldemar is ook heel bijzonder. Je leert hem gedurende het verhaal steeds beter kennen en ik voelde heel veel sympathie voor hem. Hij heeft het niet makkelijk gehad in zijn jeugd en vooral het stukje over het zwemmen in de rivier in Suriname vond ik heel mooi. Waldemar komt vanuit Suriname naar Nederland, gaat studeren en vindt uiteindelijk een baan. Dat vind ik heel erg knap. Hij is gelukkig met Rika en Waldy. Hij vertelt verhalen over Suriname. Daar schijnt altijd de zon en hangen altijd blaadjes aan de bomen. Wanneer het lijkt dat hij de oorlog heeft overleefd, wordt hij toch nog doodgeschoten. Dat vond ik schokkend.

Waldy ging, toen zijn ouders werden opgepakt, bij zijn grootouders wonen. Uiteindelijk is hij na de oorlog terug naar Suriname gegaan en ging wonen bij zijn oom en tante. Hij is niet gelukkig en kan het verleden niet vergeten. Hij komt zelfs bij de psychiater terecht. Helaas heeft het allemaal niet geholpen en heeft hij altijd gerouwd om het verlies van zijn ouders. Hij heeft verschillende keren zelf geprobeerd het verhaal van zijn ouders op te schrijven, maar steeds lukte hem dit niet. Uiteindelijk heeft Annejet van Zijl dit dus gedaan. Ik kan heel goed snappen dat het Waldy niet lukte om dit vreselijke verhaal op te schrijven. Ik vond het al heel indrukwekkend om het verhaal te lezen. Hij heeft het allemaal echt meegemaakt. Wel kan hij terugkijken op het feit dat zijn ouders, ondanks de vele tegenstanders en het leeftijdsverschil, toch heel gelukkig met elkaar waren. Dat is toch wel iets om trots op te zijn.

In het begin moest ik even wennen aan de verhaalvorm. Eerst lees je eigenlijk twee verhalen in één boek, maar later gaat het over in één verhaal. Het is een waargebeurd verhaal wat eigenlijk iedereen op school zou moeten lezen. Nog steeds de dag wordt het maatschappelijk niet overal geaccepteerd dat een blanke met een getinte een relatie heeft. Het verhaal laat je ook de Tweede Wereldoorlog beleven door de ogen van de slachtoffers en gaat niet alleen maar over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Sonny Boy is een aanrader!