Perenbomen bloeien wit
Ik heb het boek perenbomen bloeien wit gelezen, omdat Jos de Louw, mijn docent van vorig jaar mij had gezegd dat ik in havo 4 perenbomen bloeien wit moest lezen omdat hij dat een mooi boek vond. Daarom heb ik voor dit boek gekozen. Het boek is geschreven door Gerbrand Bakker in 1999 en het heeft 137 pagina’s.
Gerbrand Bakker is geboren op 28 april 1962 in Wieringerwaard. Hij studeerde cultureel werk in Leeuwarden. Van 1995 tot 2002 was hij ondertitelvertaler en hij voltooide in juli 2006 zijn opleiding tot hovenier. Met het boek Boven is het stil pakte Gerbrand Bakker 3 prijzen, de Gouden Ezelsoor, de Debutantsprijs en de Boekdelenprijs.
Het boek perenbomen bloeien wit gaat over de tweeling Klaas een Kees en hun jongere broertje Gerson. Ze spelen altijd een spelt dat zwart, dat houdt in dat ze geblinddoekt bepaalde grafstenen op de begraafplaats achter hun huis moeten vinden. Als ze met zijn alle naar opa en oma gaan naderen ze een kruispunt, een auto geeft geen voorrang en rijdt vol op de auto van Gerard in. Gerson zit helemaal vast gekneld. De hond is met het ongeluk door de ruit gevlogen, Gerard heeft glassplinters in zijn gezicht, Kees heeft een gebroken arm en Klaas mankeert niks. Kees en Gerard worden direct met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis, en Klaas blijft bij Gerson, die inmiddels ook wordt afgevoerd naar het ziekenhuis, hij moet gelijk geopereerd worden. Zijn milt wordt eruit gehaald en zijn gebroken arm is ook vastgezet. Hij ligt in coma en er is ook een kans dat hij blind geworden is. Als Gerson ineens uit zijn coma ontwaakt zegt hij dat perenbomen wit bloeien. Na een tijdje mag hij het ziekenhuis verlaten en hij moet thuis leren om te gaan met zijn handicap. Hij is blind en kan dus niks meer zien. Zijn broers proberen er het beste van te maken maar Gerson ziet het soms niet meer zitten, ze spelen het spel zwart ook niet meer omdat het nu te gevaarlijk is want hij ziet nu helemaal niks meer. Na een paar maanden mogen ze bij opa en oma gaan logeren, hij vertelt tegen zijn broers dat hij hier voor altijd wil blijven en dus niet meer naar huis wil. ’s Avonds wil Gerson gaan wandelen met de hond. Zijn oma vindt het niet zon goed plan maar de tweeling en opa vinden het goed dat hij weer zelfstandig wordt. Tijdens het uitlaten van de hond is Gerson in het water beland en is hij verdronken. Uiteindelijk wordt Gerson op de plaats begraven waar hij vroeger altijd het spel zwart speelde. Zijn gezin moet proberen door te gaan met het leven maar dat vinden ze ontzettend moeilijk.
Ik vind dit een leuk en emotioneel boek om te lezen, omdat Gerson het leven niet meer zag zitten en eigenlijk een einde er aan maakte en dat is zielig om te lezen. Ik ben blij dat Jos de Louw mij dit boek heeft aangeraden want het was een leuk boek.