Roesten van ijzer

Het roesten van ijzer is een elektrochemisch proces, waarbij water een belangrijke rol vervult. In een waterdruppel stellen zich, op verschillende plaatsen aan het ijzeroppervlak, de volgende evenwichten in:
 

Er ontstaat een 'cel' met een gesloten stroomkring: een elektronenstroom door het metaal en een stroom van Fe2+- en OH--ionen in tegengestelde richting in de waterdruppel. De reactie zorgt dus zelf voor de vorming van de elektrolyt. In zeewater verloopt dit proces sneller, doordat reeds ionen in het water aanwezig zijn.
 

 
Het roesten van ijzer
Bron: McMurry & Fay, Chemistry


De OH--ionen reageren met de Fe2+-ionen en er ontstaat een neerslag van Fe(OH)2. Hierdoor verschuiven bovenstaande twee evenwichten en er ontstaan nieuwe Fe2+-en OH--ionen. Terwijl het Fe(OH)2 bezinkt, wordt het door de opgeloste zuurstof verder geoxideerd tot Fe(OH)3. Na verloop van tijd gaat het verse roest over in het Fe2O3ยทnH2O.

Roest vormt een poreuze laag. De oxidelaag beschermt het onderliggende metaal niet, zoals bij bijvoorbeeld aluminium, zink en chroom. Een ijzeren voorwerp kan daardoor vrij snel wegroesten. Door de volumevergroting die optreedt bij roesten kan het wapeningsijzer in beton gaan roesten en wordt het beton uit elkaar gedrukt (betonrot). Dit gebeurt als het beton onvoldoende lucht- en waterdicht is.