Perenbomen bloeien wit:
Ik heb het boek "Perenbomen bloeien wit" gelezen van Gerbrand Bakker. Ik heb voor de verwerkingsopdracht recensie gekozen omdat ik het makkelijkst vind.
Voor altijd zwart
De tweelingbroers Klaas en Kees spelen vaak het spel zwart met hun kleine broertje Gerson. Zwart is een spel waar de regel bij is dat je je ogen niet mogen openen. Een iemand mocht kiezen naar welke plek ze zouden lopen. De gene die het eerst bij de gekozen plek was had gewonnen.
Klaas, Kees, Gerson en de hond Daan worden alleen nog maar opgevoed door hun vader Gerard. Hun moeder is een paar jaar geleden naar Italie verhuist. Sindsdien hebben ze geen contact met hun moeder gehad, ze stuurt alleen met de verjaardag van de jongens een kaartje.
In de lente gingen ze met zijn alle naar hun grootouders Jan en Anna. Gerson en Gerard hielden niet van de snelweg. Ze willen een omweg langs de boomgaarden. Er ontstond een discussie over of perenbomen wit of roze bloeien. Gerard probeerde de discussie een beetje te sussen, daardoor kon hij niet goed op de weg letten. Bij het kruispunt krijgen ze een ongeluk.
“Niemand had iets gezien, we waren nergens op bedacht.
We lachten en een paar seconden later was het lachen ons vergaan.
Gerson zat gewoon rechtop in zijn stoel.
De rechter deur zat als het ware om hem heen gevouwen.
Een gedeelte van het dak, een ijzeren stag, was in stukken gebroken en die stukken rusten op zijn hoofd.
Of misschien wel in zijn hoofd, dat konden we vanaf de achterbank niet goed zien.
We wilden het ook niet zien.
Het dasboard was naar voren gekomen en drukte tegen zijn borst.
Hij zat muurvast.
Schreeuwen deed hij niet, en huilen evenmin.
Hij zei heel zachtjes ‘au’, alsof hij door zijn eigen domme schuld een teen gestoten had.
Pas anderhalve week later zou hij weer iets zeggen.”
Gerard had veel hechtingen in zijn gezicht door de glassplinters. Kees en Gerson braken allebei een arm. Gerson had ook nog een wond in zijn elleboog en zijn ogen waren ernstig beschadigd. Waardoor hij nu blind is. Gerson moest twee weken in het ziekenhuis blijven.
Het boek gaat verder over hoe Gerson en zijn gezin omgaan met dat hij blind is geworden.
Ik vind het een heel indrukwekkend boek. Het is echt gebeurd. Ik heb het boek met plezier gelezen. Het is een goed opgebouwd boek. Het is goed te begrijpen want het is makkelijk geschreven. Het verhaal zit goed in elkaar. Soms moest ik wel weer even denken waar het over ging, het verhaal veranderde vaak. De personages wisselde snel, af en toe raakte je daardoor wel in de war.
De tijd speelt zich logisch af. Over sommige gebeurtenissen werd heel lang verteld en over andere weer heel kort. De ruimte is elke keer heel duidelijk beschreven. Het verhaal werd uit veel perspectieven verteld. Het einde is erg onverwacht.
Ik vond het boek leuk. Er gebeurde veel onverwachte dingen waardoor het leuk blijft om te lezen. Er wordt bij elke situatie duidelijk verteld waardoor je je goed kan inleven. Het verhaal is mooi opgezet. De kinderen speelde vroeger altijd een spel wat nu een van de kinderen elke dag moet ervaren. Er wordt duidelijk van elke personages verteld hoe iedereen er over denkt.