De Passievrucht

Een leven zonder verleden?

‘Zijn ogen hebben wel de kleur van die van Monika, maar niet de vorm van de mijne, zoals iedereen zegt die Monika heeft gekend. Dat zijn linkervoet een halve maat kleiner is dan de rechter, net als bij mij- toeval!’

Als zijn zoon Bo dertien is, komt Armin erachter dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Dit roept veel vragen op, maar wat doe je als Monika, de moeder van - wat je dacht - jouw kind, er niet meer is? Armin moet wel uitzoeken hoe dit zit, want wie is dan toch de vader van Bo? In De Passievrucht neemt de schrijver Karel Glastra van Loon jou als lezer mee om het antwoord op deze vraag te vinden. Armin moet het verleden van hem en Monika overhoop gooien om aan antwoorden te komen. Zijn zoektocht lijkt een grote flashback naar het leven van hem en Monika voordat zij stierf.

De Passievrucht is een aanrader. Glastra van Loon weet je als lezer meestal goed te boeien. In de eerste plaats komt dit doordat het onderwerp van dit boek je pakt. Natuurlijk komt het hard binnen als je erachter komt dat je kind niet jouw kind is. Stel je voor dat dit zo blijkt te zijn, dat is toch verschrikkelijk. Je kunt jezelf verplaatsen in deze man, ook nog omdat alle personages erg levensecht en daardoor geloofwaardig zijn. Je leeft met ze mee en voelt de pijn van Armins onwetendheid. Als hij mensen uit het verleden van hem en Monika opzoekt voelt alles wat hij dacht te weten onecht.

Daarbij wordt de spanning meestal goed opgebouwd. In de zoektocht naar antwoorden heb je momenten waarop deze wat minder is, maar toch herpakt de schrijver zich elke keer opnieuw heel goed. Na een wat saaier gedeelte is het stuk erna telkens weer heel spannend en blijft het je aandacht trekken. Steeds als Armin een nieuw aanknopingspunt heeft, kom je weer beter in het verhaal te zitten. Dit vond ik de leukste passages omdat je echt door wilt lezen. Er zijn steeds nieuwe impulsen die je aantrekken.

Dat sommige passages langdradig, traag en te gedetailleerd zijn is jammer. Bepaalde passages zijn niet heel erg van belang voor het verhaal. Natuurlijk geven ze wel de nodige informatie, maar helaas haak je als lezer soms af. Dit maakt het op die momenten moelijker om te lezen. Je moet er echt een beetje doorheen bijten terwijl andere delen juist heel sterk zijn.

Dus ja, het verhaal is aan te raden. Je moet wel van jezelf weten dat je er doorheen gaat komen en niet opgeeft omdat je het boek niet leuk genoeg vindt. Wil je het gaan lezen? Vooral doen, het is de moeite waard om ooit gelezen te hebben. Want net als Armin voel je je overdonderd als je erachter komt hoe het zit.



In de opdracht staat dat je de verhaalanalyse moet gebruiken in de recensie. Ik heb vooral gelet op het gebruiken en onderbouwen van mijn argumenten, en het is niet goed te doen om de onderdelen van de verhaalanalyse erin te stoppen want dan wordt het meer een verslag. Ik heb hier bewust voor gekozen om dit niet uitgebreid te doen.

 


Verwerkingsopdracht boek 1→  De Passievrucht, Karel Glastra van Loon.