Boek 1 - havo 4

Perenbomen bloeien wit

Het boek gaat over een tweeling: Klaas en Kees en hun jongere broertje Gerson. Ze spelen vaak het spel 'zwart', een spel waarbij de belangrijkste regel is dat ze hun ogen niet open mogen doen. Ze gaan op een dag met zijn allen in de auto naar hun opa en oma. ze krijgen een groot ongeluk waardoor Gerson voor de rest van zijn leven blind is. Marianne, de moeder van Kees, Klaas en Gerson is zomaar weg gegaan naar Italiƫ. Ze stuurt 5x een kaartje naar hun toe, met hun verjaardag en met oud en nieuw.

 

Het verhaal speelt zich af in Nederland, vooral in het huis van Gerard maar ook in het ziekenhuis en in het snotkleurige autotje. Ik vind wel dat het verhaal zich in weinig plekken afspeelt dat is wel jammer. Het is vanuit een flashback geschreven, dit merk je alleen in het begin. Vanuit daar wordt de rest van het verhaal chronologisch verteld. Ik vind dat het zo wel fijn geschreven is, alles word duidelijk en helder. In het begin van het verhaal rijden ze in de auto, ze praten dan over perenbomen. Vlak nadat ze over perenbomen praten krijgen ze een ongeluk, dan begint het verhaal pas echt. Ik vind dat de titel wel goed bij het verhaal past omdat het meerdere keren terug komt in het verhaal. De schrijver heeft denk ik ook voor deze titel gekozen omdat de titel niet het onderwerp is wat bij veel boeken wel is. Daardoor vraag je je ook af waar het boek over gaat.''Het spelletje zwart, wat eerst een spel is en even later de waarheid wordt'' Ik vind dit hoofdmotief er goed bij passen omdat het er over gaat. De titel perenbloemen bloeien wit is een motief omdat de titel meerdere keren in het verhaal voorkomt. Ook het spelletje zwart is een motief want dat spelen ze ook meerdere keren in het verhaal. Ik vind deze motieven het belangrijkst omdat deze vaak voorkomen. Het boek is geschreven met afwisselende perspectieven, het zijn allemaal verschillende personen die steeds wat zeggen in de ik-vorm. ik vind het zo wel fijn lezen dus ik vind het fijn dat het in de ik vorm is geschreven maar wel vanuit verschillende personen. In het boek zit wel wat spanning. Op het moment dat Gerson in coma kwam was het wel spannend of die er nog uit zou komen en hoe het verder met hem zou gaan aflopen. Ik was er wel benieuwd naar hoe het zou gaan aflopen. Ik vind dat er wel iets meer spanning in het boek mag voorkomen dat maakt het misschien net wat leuker. Het verhaal loopt niet goed af, Gerson en het hondje Daan gaan naar buiten en lopen wat rond dichtbij hun opa en oma. Ze logeerden daar op dat moment. Het begint te onweren en Gerson gaat zwemmen, hij gaat het water in en komt niet meer boven. Daan zat toe te kijken hoe Gerson verdronk. Gerson word begraven op de plek waar hij altijd speelde en Klaas, Kees en Gerard moeten verder leven zonder Gerson dat vinden ze heel moeilijk. Ik vind het verhaal best heftig want je denkt dat het goed afloopt maar ineens gaat Gerson toch dood.

de personen

Gerson: De jongste in het gezin die nooit hulp wil van anderen en een ongeluk krijgt.

Klaas: Tweeling en oudere broer van Gerson. Hij wil liever niet naar school om Gerson te helpen.

Kees: Gevoeligste van de twee, hij kan goed voorlezen vind Gerson.

Gerard: Vader van het gezin, hij voelt zich schuldig door het ongeluk wat er is gebeurt.

Daan: De hond hij is heel gehecht en trouw.

Jan: Vader van Gerard en hij houdt ervan om mensen hard aan te pakken.

Anna: Oma van de jongens ze is heel bezorgd.

Mirian: Moeder van Gerson, Klaas en Kees, ze zorgt ervoor dat de jongens haar niet kunnen vinden.

Ik vind het wel leuke personen. Gerson vind ik de leukste persoon uit het boek omdat het vaak over hem gaat in het verhaal.