Op haar zeventiende jaar trekt Roxy vanuit haar ouderlijk huis in bij de veel oudere, rijke Arthur, van wie ze een dochtertje Louise krijgt. Haar vader was als vrachtwagenchauffeur weinig thuis en haar moeder is in de jeugd van Roxy vaak dronken. Bij de oudere (57) Arthur vindt ze de bescherming die ze miste en in zijn huis schrijft ze enkele boeken, waarvan alleen de eerste succesvol is, het boek waarin ze afrekende met haar jeugd. Het heet "De Truckersdochter" en beschrijft een reis die ze op haar 13e met haar vader maakte in zijn truck. Het huis van Arthur wordt haar veilige haven. Elke verstoring van het rustige evenwicht werkt verstikkend, zelfs een bezoekje van een monteur. “Eerst zijn er de uren waarin ze op de vreemdeling wacht, dan is het huis al niet meer van haar. Als zo’n man eindelijk aanbelt en ze de deur opent, lijkt de zuurstof het huis te verlaten.”
Maar de twee agenten die op een ochtend voor haar deur staan, moet ze natuurlijk wel binnenlaten. Roxy is intussen 27 jaar. Arthur heeft een auto-ongeluk gehad, hij is op de vluchtstrook gevonden, naakt, met een stagiaire in de auto. Vanaf dat moment loopt het huis van Roxy weer vol met mensen die allemaal iets van haar willen. (Jane, de secretaresse van Arthur, Feike de oppas, haar ouders die bij haar willen blijven logeren om haar te verzorgen en Marcel de begrafenisondernemer die wel erg goed let op de noden en behoeften van Roxy.') Ze voelt zich er ongemakkelijk door. Ze wil het liefst voor alles en iedereen vluchten, maar ze heeft in tegenstelling tot vroeger nu wel een kind voor wie ze moet zorgen.
Jane regelt daarna de begrafenis en daarna willen haar ouders wel in huis komen om voor haar te zorgen. Maar dat benauwt haar. Humorvol is de situatie dat ze met de begrafenisondernemer een seksuele relatie aangaat, maar ze laat het nieuws ook net zo makkelijk uitlekken aan de media, omdat ze wraak wil nemen op overspelige mannen.
Daarna besluit ze dat met zijn drieën toe zijn aan vakantie. Ze stappen in de auto en rijden via België (waar ze weer seks heeft met een verder onbekende man in een hotel ) naar Frankrijk. Ook hier gedraagt ze zich volgens Jane en Feike onverantwoordelijk en die laten dat duidelijk merken. Ze vinden dat ze echt gestoord is.
Roxy neemt contact op met haar vader en vraagt of hij haar wil komen halen. De goede man komt direct naar Zuid-Frankrijk: ze spreken af in Marseille. Intussen heeft Roxy in een opwelling een aantal schapen gedood: ze draait die 's nachts om en de dieren kunnen zich niet meer terugdraaien en sterven door gebrek aan lucht. De volgende morgen zijn er zeven schapen dood. Ze vluchten ook dat hotel weer uit. Roxy wil dat de anderen hun vakantie met Louise voortzetten en dat zij met haar vader terugrijdt. Maar als vader en Roxy elkaar ontmoeten, besluit ze dat toch weer niet te doen en naar Louise terug te keren. Wat er verder gaat gebeuren met Roxy, vermeldt het open einde niet.
Personages
Roxy
Roxy is een vrouw die zich verongelijkt voelt door het leven (een slechte jeugd, een overspelige man die ook ineens doodgereden wordt). Ze moet dan op zoek naar zichzelf en doet dingen waarvan anderen (Jane en Feike) vinden dat ze gestoord is. In haar zoektocht naar haar identiteit stort ze zich in seks met een aantal mannen. het liefst zou ze alle verantwoordelijkheid van zich afwijzen. Louise overlaten aan Feike bijv. en verder alle verantwoordelijkheid proberen te ontlopen. Ze gata zich steeds vreemder gedragen: doodt aan het einde van de roman een aantal schapen door hen om te keren. Laat haar vader voor niets naar Zuid-Frankrijk rijden en besluit dan terug te keren naar Louise. Eigenlijk is het een eenzaam meisje dat niet zonder de hulp van anderen kan, maar iedere keer weer alleen komt te staan (haar vlucht uit huis, de dood van Arthur) Ze heeft haar gevoelens niet onder controle: eigenlijk moet je medelijden met haar hebben.
Jane
Jane is de assistente van Arthur. Ze probeert alles zo goed mogelijk te regelen: eerst voor Arthur, daarna voor Roxy.
vader van Roxy
Een aardige man met wie ze best goed kan opschieten. Op haar 13 e is ze met hem meegereden en dat vond ze heel leuk. Als haar reispartners haar teveel op d´r nek zitten, laat ze haar vader overkomen. De goedsul doet het om dan te horen dat ze toch niet met hem terugreist.
Feike
Feike is een welwillende oppas die het beste voor heeft met Louise en dan ook niet kan begrijpen dat Roxy zo onverantwoordelijk handelt.
"Roxy houdt niet van haar debuut, een hilarische en tragische roadnovel, over de zomervakantie waarin een trucker zijn dertienjarige dochter meeneemt zodat ze niet de hele zomervakantie bij haar zuipende moeder hoeft achter te blijven. Het was beroerd geschreven maar het was een goed verhaal en zij zo jong dat men haar alles vergaf. Beloftevol."
"“De vlucht is al veel eerder begonnen, ze herkent het van vroeger, hoe je langzaamaan oplost in je eigen bestaan, hoe haar ouders vreemdelingen werden en ze zich alleen maar verder hoefde te laten afdrijven, tot het bekende land niet meer te bereiken was.”"
"‘Ze gaat uit van het ergst mogelijke, haar man kan dood zijn, hij is altijd bang om een hartaanval te krijgen, hij valt in de risicogroep. Nu kan het alleen nog maar meevallen. Dan heeft de agent het al gezegd.’
Roxy wacht tot er een opluchtende wending komt, maar haar man is dood en daarop kun je niets in mindering brengen en ze zegt: ‘Nou, kom dan maar binnen.""
"Ze neemt hem mee naar de grote bank, ze spreken niet. Hij laat zich niet uitkleden, dat doet hij zelf, snel, maar zijn handen zijn nooit lang weg. Ook zij kleedt zichzelf uit, er lijkt geen tijd te zijn,. Ze houdt zijn lul vast, proeft hem. Hij voelt met zijn vingers hoe nat ze is en kust naar beneden, likt, proeft en als hun monden weer samen zijn proeven ze elkaar en zichzelf in speeksel en geil. Zijn lul duwt. (Roxy vrijt met de begrafenisondernemer)"
"Roxy heeft nooit echt een hekel aan haar ouders gehad, ze kende hoogstens schaamte. Haar moeder heeft haar eens van school opgehaald, dat deed ze anders nooit. Roxy zal zeven of acht zijn geweest. Ze stond te roken bij het hek in een zomerjurkje, het was herfst. Roxy schrok ervan. Ze negeerde haar moeder en liep haar voorbij. Thuis zeiden ze er niets over en het was meteen de laatste keer."
"Weer stort ze zich op een samengeklonterde kluit schapen en grijpt wat ze grijpen kan, beter dan dat ding op de kermis, want wat ze ook beet heeft, een poot, een oor, een vacht, ze laat niet los.
Na de derde zege kijkt ze niet meer naar het resultaat, maar houdt het tempo erin. Als in een tikspel maakt ze de andere kinderen één voor een onschadelijk, ze wint."
Thematiek
Identiteitsverlies
Roxy verliest zichzelf na de dood van haar overspelige man. Er komen weer andere mensen in haar omgeving die allemaal iets van haar willen, terwijl het bij de oudere Arthur toch lekker geregeld was. Eigenlijk wil ze die meer ontmoeten en ze wil hetzelfde doen als toen ze 17 was en het ouderlijk huis verliet. maar dat kan nu niet, omdat ze een kind heeft. Ze zou het meisje het liefst aan een ander overdoen. Eigenlijk laat ze het regelen van de begrafenis van Arthur over aan diens secretaresse Jane en zou ze Feike het liefst willen opzadelen met haar kind. Ze is boos op het leven en moet weer naar zichzelf op zoek. Haar moeder zocht de invulling van haar leven (en de eenzaamheid die er was omdat vader vaak van huis was als truckchauffeur) in de drank en Roxy zoekt het in seks. Ze doet het o.a. met de begrafenis ondernemer en met willekeurige mannen als ze later toch op reis gaat. Ook zit ze vol opgekropte woede aan wat haar is aangedaan en dat uit ze door de relatie met Marcel te laten uitlekken in de pers, en aan het einde van de roman door een aantal schapen op hun rug te keren, waardoor ze sterven, want schapen kunnen zich niet omdraaien. Ook laat ze haar vader opdraven, maar uiteindelijk gaat ze niet met de man mee. Roxy is als een verwend eigenzinnig kind, die steeds niet voldoende haar zin krijgt van het leven. Ze zal haar eigen plan moeten trekken. Dat lijkt te lukken, want ze zegt tegen haar vader dat ze naar Louise teruggaat, zoals een goede moeder betaamt. Toch een gloortje licht aan de horizon?
Motieven
Queestemotief
Roxy is in dit verhaal op zoek naar zichzelf. Ze kent zich zelf niet meer na de onverwachte dood van haar steunpilaar Arthur.
Seksualiteit
Roxy heeft moeite met de verwerking van de dood van haar oudere echtgenoot. Bizar is de situatie dat ze een seksuele relatie ontwikkeld met de begrafenisondernemer Marcel. Ze laat het ook opzettelijk uitlekken, alsof ze wraak wil nemen op de mannen. Ook onderweg naar Frankrijk heeft ze met toevallige passeerders seks.
Verlangen naar vrijheid / vrijheidsdrang
Roxy heeft een sterke hang naar vrijheid en onafhankelijkheid. Daarbij gaat ze soms voorbij aan wat anderen van je mogen verwachten. Ze "neukt" met de begrafenisondernemer, terwijl haar dochtertje een laptop bekijkt.
Rouwverwerking
Roxy is ook ene roman over rouwverwerking en de verschillende manieren hoe je daar mee om kan gaan. Ze lijkt weinig verdriet te hebben om de dood van Arthur. Ze lijk egoïstisch ene verlangen naar vrijheid na te streven, zoals ze dat vroeger ook deed toen ze uit het huis van haar ouders vluchtte.
Dood
Arthur en zijn stagiaire verongelukken. Roxy combineert dood en seks met Marcel, de begrafenisondernemer. Op reis maakt ze een aantal schapen dood.
Overspel
De veel oudere echtgenoot van Roxy pleegt overspel, zelfs vlak voor zijn dood. Hij wordt in zijn auto betrapt met een jongere vrouw. Maar zelf gaat Roxy naar bed met de uitvaartondernemer die gelukkig getrouwd is en dus ook overspel pleegt. Dat nieuws haalt de boulevardpers. Onderweg duikt Roxy ook nog eens in bed met diverse mannen.
Ouder-kindrelatie
Roxy heeft moeite met de relatie tussen haar en haar ouders. Ze heeft daarover een roman geschreven "De truckersdochter." Haar vader is dominant, maar ze heeft meer met hem op dan met haar moeder. Hij komt helemaal naar Zuid-Frankrijk gereden om hem op te halen.
Structuur & perspectief
Het verhaal wordt verteld door Roxy in de zij-stijl Ze vertelt dus personaal in de o.t.t. Je ziet dan ook het hele verhaal vanuit haar gezichtspunt.
Het verhaal is opgebouwd uit een klein aantal niet genummerde en niet getitelde hoofdstukken. Er is wel veel "wit" tussen de verschillende hoofdstukken om ze van elkaar te scheiden.
Het is een vrijwel chronologisch verteld verhaal, met af en toe een korte terugblik op de slechte jeugd van Roxy, waardoor ze het ouderlijk huis al op haar 17e verlaat en op haar ontmoeting met Arthur.
Er is een opening in handeling: twee agenten komen haar slecht nieuws brengen. Er is een oepn einde: ze laat haar vader staan en keert terug naar haar dochtertje.
Decor
Het eerste deel van het verhaal speelt zich af in een grote stad, waarschijnlijk Amsterdam. In het tweede deel wordt het een roadnovel, omdat Roxy en haar drie metgezellen naar Zuid-Frankrijk reizen. Ze willen naar de zon om bij te komen van alle gebeurtenissen. In Marseille komt Roxy nog haar vader tegen die haar had willen ophalen. In Zuid-Frankrijk eindigt het verhaal.
Het is een actueel verhaal, maar je kunt uit de verstrekte tekstgegevens niet opmaken wanneer het zich precies afspeelt.
Stijl
Esther Gerritsen heeft een heldere stijl: ze gebruikt weinig moeilijke woorden en heeft bovendien weinig woorden nodig om iets over te brengen aan de lezer. In deze roman vallen net als in "Dorst" de vaak lang doorgevoerde dialogen op. Soms bladzijden lang zijn twee personages aan het woord, zonder dat er steeds vermeld wordt "zei hij, zei zij." Je moet dan vaak wel even teruglezen wie welk citaat heeft gezegd. Dat laatste zie je bijvoorbeeld in de dialoog aan het einde tussen vader en dochter.
Ook haar metaforen zijn helder en goed voor te stellen. Esther Gerritsen is een geweldig formulerende auteur.
Sterk geschreven roman.
Slotzin
“Ik kan niet met je mee, papa.’ ‘Wat nou weer?’ ‘Ik ga niet mee.’ ‘Wat doe ik dan hier?’ ‘Sorry.’ ‘Ja.’ ‘Ja.’ ‘En nu?’ ‘Ik moet terug.’ ‘Naar huis?’ ‘Louise.”
mening:
ik vind het een beetje een saai verwarrend boek. Alles gaat door elkaar en er zit niet veel logica in het boek. je kent ook de personages totaal niet.