Spieren

Veertig procent van het lichaamsgewicht van een volwassene bestaat uit skeletspieren.
Dankzij skeletspieren kunnen mensen bewegen en dingen vastpakken. Skeletspieren overbruggen meestal één of twee gewrichten, zo kan de samentrekking van een spier tot beweging leiden.
Skeletspieren zijn dwarsgestreepte spieren.
In het lichaam zijn nog twee typen spieren te onderscheiden: de hartspier en gladde spieren.

Dwarsgestreepte spieren
Bij een bewuste beweging gaan er impulsen vanuit je hersenen naar een spier. Spieren die het skelet in beweging brengen, zijn dwarsgestreepte spieren.
Bij het buigen van je arm, sturen de hersenen impulsen naar de buigspier (biceps). In de biceps zitten rekzintuigen, die de spierspanning meten.
Deze zintuigen sturen impulsen naar het ruggenmerg, waar de kracht en snelheid van de beweging worden gecontroleerd. Schakelzenuwcellen zorgen ervoor dat de strekspier (triceps) ontspannen blijft en de beweging van de biceps niet wordt tegengewerkt.

De buigspier en de strekspier hebben een tegengestelde werking. Een dergelijk paar spieren noem je antagonisten. Als twee antagonisten bij een beweging zijn betrokken, wordt er één spier door het zenuwstelsel geactiveerd en de andere geremd.

Bouw dwarsgestreepte spieren
Dwarsgestreepte spieren zijn omgebouwd uit spiervezels. Een spiervezel ontstaat na het samensmelten van spiercellen tijdens de embryonale ontwikkeling. Meerdere celkernen zijn aanwezig.

Een groep spiervezels vormt samen een spierbundel.
Een spierbundel is omgeven door bindweefsel, waarin bloedvaten en zenuwen lopen.

De hele spier, die een groter of kleiner aantal spierbundels bevat, is omgeven door een stevige spierschede.

Aan beide uiteinden van de spier loopt de spierschede uit in een pees, waarmee de spier aan het bot of aan de huid is bevestigd. Pezen bestaan uit bindweefsel en kunnen niet samentrekken.