Wanneer het lichaam een grote inspanning levert meten de koolstofdioxide
receptoren een verhoogd koolstofdioxide gehalte.
De ademhalingsfrequentie gaat omhoog en het ademvolume wordt groter.
De ventilatie wordt efficiënter, er komt meer zuurstof bij de cellen.
De koolstofdioxide concentratie daalt vervolgens.
Er komen minder impulsen uit de receptoren aan in het verlengde merg.
De ademhalingsfrequentie daalt.
Ook een verlaging van de pH door bijvoorbeeld melkzuurproductie leidt tot een
hogere ademhalingsfrequentie, want meer in het bloedplasma opgelost
koolstofdioxide betekent een lagere zuurgraad.