Fascisme - Oorzaak

Eerste Wereldoorlog
Vanaf halverwege 1915 vocht Italië mee in de Eerste Wereldoorlog en bond het land de strijd aan met Oostenrijk-Hongarije. De verliezen van het Italiaanse leger waren enorm en de ontevredenheid was groot. Na afloop van de oorlog was een terugkeer in de maatschappij erg moeilijk, mede door de economische crisis en werkloosheid. Een berucht legeronderdeel, dat van de Arditi (dapperen), vormde een belangrijk fundament voor de fascisten van Mussolini. Het waren veelal ex-misdadigers en vrijbuiters die amnestie kregen nadat ze zich bereid hadden verklaard in de oorlog te vechten. Na de oorlog vormden ze bendes en knokploegen die bijeenkomsten van arbeiders gewelddadig verstoorden.

Economische crisis
Italië kampte na de Eerste Wereldoorlog met een economische crisis, werkloosheid en armoede onder brede lagen van de bevolking. Daarnaast was er een scherpe tegenstelling tussen het rijkere geïndustrialiseerde Noorden en het armere agrarisch ingestelde Zuiden van Italië.

Nationalisme
Italië bevond zich na afloop van de Eerste Wereldoorlog in een diepe crisis. Voor oud-strijders wachtten vaak werkloosheid en armoede. Velen voelden zich teleurgesteld en wilden erkenning voor hun offers voor het vaderland. Die onvrede uitte zich in het benadrukken van nationalisme en patriottisme. Bestaande politieke partijen en de parlementaire democratie werden gezien als vijanden van het vaderland en verantwoordelijk gehouden voor de malaise na afloop van de oorlog.

Afkeer van communisme
De communisten kregen na de Eerste Wereldoorlog veel aanhang in Italië. Stakingen en bezettingen van fabrieken waren aan de orde van de dag. De traditionele partijen hadden weinig verweer tegen deze acties. Voor Mussolini was deze chaos een doorn in het oog en hij ging met zijn knokploegen, Fasci di combattimento (zie afbeelding) genaamd, de confrontatie aan. Met steun van veel middenstanders, de geestelijkheid en fabrikanten werd fors geweld gebruikt tegen de communisten. Opmerkelijk genoeg had Mussolini ook een links verleden: in 1912 was hij zelfs hoofdredacteur van het marxistisch blad Avanti!.