Het Westers schisma was een periode (1378-1417) waarin het hoogste gezag van de katholieke kerk werd geclaimd door meerdere pausen. Deze situatie ondermijnde het gezag van de kerk en de paus en verminderde het vertrouwen in zijn onfeilbaarheid. Het gebrek aan eenheid in de kerk werd ook door veel geestelijken gezien als een beschamende vertoning.
Afbeelding rechts: Benedictus XIII
Pausen onder het westers Schisma