Het schrift - 1

De maatschappij in de eerste steden deed de behoefte ontstaan om bepaalde zaken te noteren zoals rechtsregels en wetten, de hoeveelheid oogst en belasting, maar ook om verhalen op te tekenen. De eerste teksten die mensen produceerden, waren logogrammen die in steen of gebakken klei werden gekrast. De tekens waren symbolen die op primitieve wijze verwezen naar de werkelijkheid. Het gebruik van symbolen was behoorlijk omslachtig. Er was een enorme hoeveelheid symbolen nodig om iets in taal te kunnen uitdrukken.

Vanuit het logogram werden klanktekens ontwikkeld zoals die van het spijkerschrift. Hiermee konden complexe zaken met minder tekens sneller worden genoteerd. Elk teken stond nu niet meer symbool voor een object of handeling, maar verwees naar een klank, zoals in onze taal elke letter of een combinatie daarvan, een klank symboliseert. De ontwikkeling van het schrift had ingrijpende gevolgen. Je moest immers kunnen lezen om toegang tot de inhoud te hebben.

Met de ontwikkeling van het schrift kwam een einde aan de prehistorie.
De geschiedenis van mensen werd kenbaar omdat een geschreven bron ons op een directe manier met een verloren maatschappij in aanraking kan brengen.