Het grootste samenwerkingsverband is de Verenigde Naties. Om lid van de Verenigde Naties te zijn moet elke lidstaat het handvest van de VN onderschrijven. Daarin staat de plicht om je aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te houden.
Je hoeft geen helderziende te zijn om te weten dat de meeste landen zich níet aan die mensenrechten houden. In het jaarverslag van Amnesty International kun je elk jaar tussen de 160 en 170 landen tellen die op een of andere manier zich niet aan de mensenrechten houden.
Zo sprak Amnesty in 2016 de Nederlandse regering erop aan dat mensen langdurig in isoleercellen werden opgesloten tijdens vreemdelingendetentie en ook op het nalaten van het nemen van maatregelen tegen etnisch profileren door de politie.
Iedere mensenrechtenschending is er een te veel, maar het aantal mensenrechtenschendingen en de zwaarte daarvan kunnen per land verschillen. Zo schendt Noord-Korea jaar in en jaar uit op grove wijze bijna elk denkbaar mensenrecht: arrestaties en executies zonder dat er een rechter aan te pas komt, dwangarbeid en het laten verdwijnen van (familieleden van) politieke tegenstanders zijn aan de orde van de dag.
Een van de burgerrechten is de persvrijheid. In Nederland hebben we volledige persvrijheid: “Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” (art. 7 van de Grondwet)
Hoe anders is het met de persvrijheid bijvoorbeeld in China. Bekijk de volgende video.
Naast landen die wel volledige persvrijheid hebben en landen zonder, zijn er landen die een gedeeltelijke persvrijheid hebben. In zo’n geval kan bijvoorbeeld de accreditatie van journalisten na het uitbrengen van een kritisch artikel ingetrokken worden. Zo wordt het een krant moeilijk gemaakt om nieuwe kopij te krijgen van de journalisten.