Opdracht "The Truman Show"
The Truman Show is een Amerikaanse film uit 1998, geregisseerd door Peter Weir. De film is geschreven door Andrew Niccol en heeft Jim Carrey in de hoofdrol.
Het verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op een verhaal van Philip K. Dick uit 1959, Time Out of Joint en op een aflevering uit de populaire sciencefictionserie Twilight Zone (A World of Difference).
Hoofdpersoon Truman Burbank speelt zonder het te weten de hoofdrol in een realitysoap, alles om hem heen is decor en zijn 'naasten' acteren die rol slechts.
The Hidden Meaning in The Truman Show
Invloed en gebruik van media
De 'hele wereld' was in de ban van "The Truman Show" en de manier waarop het leven van Truman bespeeld werd. Ze wisten allemaal dat alles in scene was gezet en dat het allemaal acteurs waren buiten Truman zelf.
De film speelt in op de macht van de media, en hoe de media invloed hebben op het alledaagse leven.
Privacy
Op het eerste zicht zou je denken dat een realitysoap waarbij één persoon niet weet dat alles fake is, nooit echt kan plaatsvinden. Ethisch is dit onverantwoord. Stel je maar eens voor dat alles wat op je weg komt en iedereen die van je houdt het gevolg zijn van een op voorhand geschreven scenario.
Dat alle mensen die veel voor je betekenen eigenlijk gewoon acteurs zijn. Dit plots beseffen moet een verschrikkelijke klap zijn die je waarschijnlijk nooit te boven komt. Het lijkt dan ook, gelukkig, onwaarschijnlijk dat een dergelijke realitysoap zoals The Truman Show ooit echt zal plaatsvinden.
Hij had absoluut geen privacy. Zelfs toen hij dacht dat hij alleen was, had hij meer ogen op hem dan de meesten in hun hele leven. Dit is een volledige inbreuk op de privacy en hij had er absoluut geen invloed op. Hij kreeg er niet eens voor betaald, ze namen gewoon zijn leven en plakten het overal en gaven niets om hem.
Wereldbeeld en levensbeschouwing
Het wereldbeeld van een mens is de voorstelling die een individu gedurende zijn leven heeft opgebouwd van de werkelijkheid, de samenhang, ofwel het wezenlijke van de wereld. Dit wereldbeeld is beïnvloed door zijn zintuiglijke ervaringen, zijn opvoeding en opleiding, zijn sociale, professionele en religieuze contacten, zijn voorstellingsvermogen, enzovoort.
De wereld om hem heen, het eiland met daarop zijn woonplaats Seahaven, is een grote koepel waarin zon, maan en weer gesimuleerd worden.
Om te voorkomen dat Truman weg wil, is ervoor gezorgd dat Trumans vader 'omkwam' bij een zeilongeluk, zodat Truman watervrees ontwikkelde.
Wanneer er een studiolamp uit 'de hemel' valt merkt hij dat zijn leven een geregisseerde farce is. Wanneer hij in contact probeert te komen met Sylvia, krijgen ze een relatie, maar Christof ontdekt dat Sylvia Truman de waarheid wil vertellen, en ze wordt vlug afgevoerd.
Truman probeert uiteindelijk te ontsnappen maar opnieuw is alles en iedereen tegen hem. De straten staan allemaal vol files, het lukt Truman niet een vliegtuig te boeken, de bus krijgt panne, en er breken bosbranden en nucleaire ongevallen uit.
Waarden en normen
Het zelfstandig denken,oordelen naar de omstandigheden, innerlijkheid en de eigen verantwoordelijkheid worden nageleefd volgens de waarden van het katholiek geloof.
Truman krijgt de kans niet om mensen te veroordelen, hij heeft geen rechtvaardigheid gekregen. Gedurende 30 jaar hebben andere mensen alles voor hem beslist en zijn dingen gegaan zoals zij wilde dat het ging.
Doordat 'Christof' Truman de kans niet gaf voor naastenliefde sluit dit ook niet aan bij de waarden van het katholiek geloof. Vanaf het moment dat Truman een gevoel kreeg voor een persoon werd deze uit de "show" verwijderd.
Uiteindelijk sluit innerlijk ook niet aan bij de waarden van het katholiek geloof. 'Christof' heeft alles geprobeerd om te voorkomen dat Truman te weten kwam dat hij al die jaren werd voorgelogen.
Er zijn maar een beperkt aantal toegangswegen de studio in en uit, en het wordt Truman extra lastig gemaakt deze te bereiken. Nadat Christof de moed opgeeft en Truman de 'exit' kan bereiken probeert hij nog op hem in te praten door te zeggen dat er in het echte leven ook altijd tegen hem gelogen zal worden en dat hij precies hetzelfde ging meemaken als al die jaren dat hij 'vast zat'
Vele mensen geloofden na het zien van de film dat hun leven ook deel was van een opgezette soap. Deze psychologische waan waarbij mensen echt geloven dat hun leven een realitysoap is wordt sinds de film The Truman Show Delusion genoemd
Ethische dilemma's
Truman raakt geïrriteerd over zijn leven dat hem steeds onechter voorkomt, en over de voortdurende pogingen en argumenten hem in Seahaven te houden waardoor hij zich een gevangene voelt. Zijn vrouw krijgt hierdoor steeds meer moeite haar rol te spelen, aangezien het haar alleen om het geld en de roem ging en ze Truman eigenlijk niet eens mag.
Truman's vrouw kan de stress niet meer aan en wordt er in de vorm van een door Christof geregisseerde 'breuk in het huwelijk' uit gezet: ze 'verlaat' Truman. Christof probeert, nu zijn vrouw weg is, Truman op het eiland te houden door zijn vader terug tot leven te brengen. Christof is net iets dommer geweest en kan Truman niet overtuigen waardoor hij zich opsluit in de kelder en ontsnapt uiteindelijk via een geheime tunnel.
Christof is gedwongen de uitzending voor het eerst in de geschiedenis van de show te onderbreken. Alle acteurs zoeken het eiland af, totdat blijkt dat Truman zijn vrees voor water heeft overwonnen en met een zeilbootje de zee is op gegaan.
Christof probeert een storm op te wekken en de boot te laten kapseizen, maar Truman kan de boot recht houden en Christof geeft het op. Truman arriveert bij de rand van de studiokoepel waar hij een trap en een deur tegen komt met 'exit' erboven.
Wanneer Truman de deur door wil gaan spreekt Christof hem rechtstreeks toe vanuit de maan met een geluidsysteem. Hij probeert Truman te overtuigen in de koepel te blijven: hij heeft een goed leventje daar en in de buitenwereld is er niet meer waarheid dan dat hij al die jaren heeft gekend in de koepel. Truman denkt kort na en besluit dan alsnog de wijde wereld in te trekken, waar Sylvia op hem wacht.
